حسن محمودی
مهر ماه از راه رسید، غصه همکلاس نبودن با بچه‌های سال قبل، شوق تحصیل را به اندوه تبدیل می‌کند. بسیاری از خانواده‌ها هم به دلیل شرایط سخت اقتصادی از تحصیل فرزندانشان باز می‌مانند. ای کاش، کرونایی نبود و یا واکسن به موقع وارد می‌شد و وضعیت فلج اقتصادی حاکم نبود تا میلیونها پدر و مادر، کودکان‌شان را با ذوق و شوق، بدون هیچ نگرانی راهی مدرسه‌ها می‌کردند.
اما متاسفانه باید گفت که سالهاست در ایران حتی قبل از کرونا دیگر از آن ذوق و شوق، چندان خبری نیست. مسئولان آموزشی کشور رسما اعلام کرده‌اند که با آغاز ماه آبان، درهای مدارس روی ۱۵ میلیون دانش آموز دوره‌های ابتدایی و دبیرستانی باز خواهد شد تا بر نیمکت‌های کلاس بنشینند و به تحصیل بپردازند.
سال گذشته که کلاسها مجازی بود، میلیونها دانش آموز برای درس خواندن نه موبایل داشتند و نه اینترنت. و با باز شدن مدرسه‌ها پدر و مادرها شرمنده بچه‌ها میشدند که نمی‌توانستند الزامات درس خواندن را تهیه کنند. سایت حکومتی «ایلنا» نوشت: «با آغاز سال تحصیلی جدید مشکلات تهیه لوازم التحریر و ثبت نام دانش آموزان فقیر برای بسیاری از خانواده های ایرانی در شرایط بد اقتصادی امروز به مشکل تبدیل شده است. خانواده‌هایی که به نان شب محتاج بوده و ازتهیه لوازم مورد نیاز تحصیل فرزندانشان عاجزند.»
کودکی که از تحصیل باز مانده به عنوان کودک کار به خیابان‌ها فرستاده می‌شود تا در تامین معاش خانواده نقشی داشته باشد و یا در دستفروشی کمک کار پدر شود.
هفته پیش معاون وزیر آموزش پرورش اعتراف کرد که سال قبل سه میلیون دانش آموز به شبکه «شاد» دسترسی نداشتند. چون ۷۰۰هزار دانش آموز اصلا اینترنت نداشتند و دو میلیون و ۳۰۰هزار نفر هم موبایل و تبلت نداشتند. البته این مقام نظام نگفت که پس این سه میلیون تو این یکسال که آموزش مجازی بود چه جوری درس می‌خوندند. یا اون صحنه‌هایی که بچه‌ها بخاطر اینکه آنتن نداشتند تو برف و سرما مجبور بودند بالای کوه بروند تا شاید بتوانند به اینترنت وصل بشوند و کمی درس بخوانند.
حالا بنا به گزارش روزنامه های حکومتی، بازگشت دانش آموزان به مدرسه در حالی آغاز می‌شودکه از طرف دولت منتصب رئیسی هیچ برنامه‌‌ای برای محافظت از آنان در برابر خطر ابتلا به ویروس کرونا هنوز تنظیم نشده است. توجه داریم که ۹ ماه پیش با اوج گیری سرایت این ویروس در جامعه، مقامات ارشد رژیم با خطایی سوداگرانه مانع پخش و تزریق واکسن شدند و هزاران نفر از هموطنان بی‌گناه را در اثر ابتلا به ویروس کرونا به کشتن دادند و هزاران تن دیگر به این ویروس مبتلا شدند . تحت تاثیر خطای مرگبار ۹ ماه گذشته و اجازه ندادن ورود واکسن توسط خامنه ای و نبودن امکانات حیاتی برای درمان ایران همچنان بیشترین قربانیان کرونا را در جهان دارد.
روزنامه جهان صنعت می‌نویسد با شروع ماه مهر هنوز برنامه منسجمی برای آغاز تزریق واکسن ۱۵ میلیون دانش آموز تهیه و اعلام نشده است. این درحالیست که کشتی بنزین هفته قبل به لبنان رسید. و رسانه های اجتماعی گفتند این کشتی خون قیام کنندگان آبان ۹۸ بود.
از طرف دیگر برای خیلی از خانواده‌ها روز اول مهر، روز خوشحالی بچه‌ها و پدر و مادراشون نیست. روزی است که باز هم پدر و مادرا شرمنده بچه‌هاشون هستند و بچه ها هم در حسرت داشتن دفتر و قلم و کیفی!
نوشت افزار آنقدر گران شده که خانواده‌ها مجبورند به خرید دو تا دفتر و دو تا خودکار بسنده کنند!
و ای کاش مسئله فقط کرونا بود و گرانی بود. وضعیت اسفناک مدرسه‌ها با هیچ استانداردی همخوانی ندارد. کلاسهایی که در کپر و سایه دیوار و یا در ساختمانهای در حال فرو ریختن و کلنگی برگزار میشوند !
برخی کودکان در روستایشان اصلا مدرسه نیست باید کیلومترها پیاده راه بروند تا به مدرسه برسند. کسی نیست پاسخ دهد که سهم کودکان مظلوم بلوچستان از این ثروت نجومی دریای نفت و گاز که بدستور خامنه‌ای و سپاه پاسداران صرف جنگ افروزی و صدور تروریسم و توسعه پروژه اتمی می‌شود چیست که باید از جشن و شادی کودکانه اول مهر محروم شوند و با درد و رنج فراوان به کلاسهایی بروند که نه نیمکت دارد و نه سر پناهی.
کاش بازهم مشکلات به اینجا ختم می‌شد، هموطنی نوشته بود کاش وقتی از امکان تحصیل کودکان حرف می‌زنیم، یادمون باشه که نیمی از این کودگان «دختر» هستند، و دختر بودن در جامعه مرد سالار ولایت فقیه یعنی همان محرومیت‌هایی که اینقدر عمیق و وسیع و همه جانبه‌اند، برای دخترها به مراتب بیشتر است. محرومیت تصاعدی، بدبختی و طرد شدن انباشتی برای دختران.
فراز و نشیبی که کودکان در ۴۲ سال حاکمیت ولایت فقیه طی کردند بسیار اسفناک است برگردیم به دوران جنگ و حضور کودکان در جبهه های جنگ ، رفسنجانی سالها قبل در یک سخنرانی آمار قربانی شدن ۳۶هزار کودک دانش‌آموز در جنگ را داد . آنها برای پاک کردن میدان های مین استفاده میشدند
وضعیت معلمین نیز در این شرایط بهتر از دانش آموزان نیست فرهنگیان و بازنشستگان در تهران، اصفهان، کرج، شیراز، اهواز، تبریز، قم، ایلام، اردبیل، یاسوج، خرم آباد، بندرعباس، شهرکرد و دهدشت در آستانه سال تحصیلی اعتراضاتی برگزار نمودند و روزانه این اعتراضات دراغلب شهرهای ایران ادامه دارد.
اما در سال تحصیلی جدید دانش آموزان نیز همچون معلمین عزم جزم کرده اند که با حضور فعال مثل قیام آبان ۹۸ و قیامهای خوزستان و سیستان و بلوچستان آگاه‌تر و مصصم تر بپاخاسته و قیمت آزادی را بپردازند و حق خود را همانطور که معلمین در اعتراضات فریاد می‌زدند از ستمگران بگیرند .
