واقعیت برای تهیه واکس در ایران چیست؟
«محبوب‌فر» جامعه‌شناس و کارشناس پژوهشگر حوزه آسیب‌های اجتماعی، نزدیک به رژیم ایران، ضمن اشاره به آینده مبهم ورود واکسن کرونا به ایران، به روزنامه حکومتی همدلی می‌گوید: «متأسفانه سرنوشت واردات واکسن به‌داخل کشور و تولید این واکسن در ایران درهاله‌ای از ابهام قرار گرفته و آینده مبهم است.» او ادامه می‌دهد: «از طرفی مردم وقتی مشاهده می‌کنند در کشورهای زیادی از جمله همسایه‌های خودمان مانند عراق و افغانستان به‌دلیل استفاده از واکسن شرکتهای معتبر، بیماری فروکش کرده‌است، به‌نظرم در چنین شرایطی مردم زیر فشار قرنطینه و مشکلات اقتصادی هستند و تاب و تحملی برای مردم باقی نمانده، این تاب‌آوری اجتماعی ممکن است به‌پایان برسد و خودش را به‌صورت اعتراضات کف خیابانی نشان دهد.»
درحالی‌که برخی کشورهای منطقه و جهان به‌سمت خرید واکسن و انجام واکسیناسیون عمومی حرکت می‌کنند، برخی مقامات ایران همچنان از وجود موانع خرید واکسن سخن می‌گویند. عبدالناصر همتی، عبدالناصر همتی رئیس بانک مرکزی رژیم در رابطه با بودجه خرید واکسن کرونا گفت: «خرید واکسن کرونا بایستی از مسیر رسمی سازمان بهداشت جهانی انجام بگیرد. تاکنون هر راهی برای پرداخت و انتقال ارز به‌خاطر تحریم آمریکا و ضرورت اخذ مجوز افکت با مانع مواجه شده‌است». (خبرگزاری فارس 17 آذر 99). سعید نمکی وزیر بهداشت و سلامتی هم در واکنشی مشابه گفت «راه‌های انتقال پول واکسن کرونا را بسته‌اند. گمان نمی‌کنم، چنین تنگنایی بر کشوری یا قومی تحمیل شده باشد.» در همین رابطه روحاین رئیس جمهور ایران گفت: «پولش آماده است، اراده‌اش هست، تصمیم هست، دستور هست، آمریکا مانع هست و هر بانکی مراجعه می‌کنیم ما پول داریم منابع ما موجود است… منتهی مردم بدانند با چه سختی و با چه مشکلات مواجه هستیم». (تلویزیون شبکه خبر 19 آذر 99)
اما روزنامه‌های حکومتی این ادعا را رد کردند. روزنامه سیاست روز 18 آذر 99 در این رابطه نوشت: «روزنامه آمریکایی واشینگتن پست در گزارشی به‌نقل از یک سخنگوی کواکس نوشته‌است که هیچ مانع قانونی بر سر راه ایران برای تهیه واکسن وجود ندارد ایران توانسته مجوز لازم از دفتر ویژه نظارت وزارت دارایی آمریکا بر اموال خارجی (اوفک) را با هدف استثناء قائل شده برای پرداخت هزینه‌های خرید واکسن را دریافت کند». (سیاست روز 18 آذر 99)
کواکس (covax) طرحی است که در آن هفتاد و شش کشور ثروتمند جهان متعهد شده‌اند به یک برنامه جهانی واکسن کرونا با هدایت سازمان جهانی بهداشت ملحق شوند. هدف از این برنامه کمک به خرید و توزیع عادلانه واکسن کرونا است. ایران هم عضو این کنسرسیوم است.
در حالی که برخی از مقامات کشور مشکل اصلی در رابطه با خرید واکسن را نبود منابع ارزی کافی و همچنین تحریم و انتقال ارز عنوان کردند. ریاحی، رئیس اتحادیهٔ واردکنندگان دارو گفته‌است «ماهانه 100 میلیون دلار برای واردات دارو و مواد اولیه آن هزینه می‌شده‌است که اگر این اتفاق نمی‌افتاد تا امروز با مشکلات و کمبودهای جدی‌ای در زمینه تأمین دارو در کشور مواجه می‌شدیم ولی اینگونه نشد… او روز چهارشنبه 19 آذر در گفتگو با روزنامهٔ پزشکی «سپید» در پاسخ به سخنان مقامات رسمی کشور که همواره بر مشکلات خرید دارو و در این اواخر ناممکن بودن خرید واکسن به دلیل تحریمها تأکید کرده‌اند، گفت: «امروز ما نیازهای دارویی کشور را به طرق مختلف و حتی از شرکتهای داروسازی آمریکایی، اروپایی و هندی، چین و روسی وارد می‌کنیم و در همه این معاملات هم ارز منتقل می‌شود.» او اضافه نمود «کل مبلغ مورد نیاز برای خرید واکسن شاید 200 یا نهایتاً 300 میلیون یورو باشد و این مبلغی نیست که مسئولان از بابت آن نگرانی جدی داشته باشند.»
آیا خامنه‌ای و روحانی اصلاً می‌خواهند واکسن تهیه کنند؟
محبوب فر جامعه‌شناس نزدیک به رژیم اظهار می‌دارد «نحوه مواجهه با کوید 19 و سیاست‌های اتخاذشده از همان ابتدا هم این موضوع را نشان می‌داد که ایمنی جمعی یا همان گله‌ای راهکار اتخاذشده برای مقابله با این بیماری است. این دیدگاه کاملاً غیراخلاقی است و حتی سازمان بهداشت جهانی هم آن را رد کرده‌است، الان مشخص شده که تئوری ایمنی جمعی دربارهٔ این بیماری جوابگو نیست. در کشور خودمان هم ناکارآمدی این تئوری با افزایش تعداد مرگ‌ومیر مشخص شد. ایران در برخی روزها با توجه به جمعیت، رتبه نخست مرگ‌ومیر این بیماری را داشت. استنباط من و بسیاری از همکاران این است که کندی در اعمال محدودیت و مماشات‌های متعددی که با اتفاقات عجیب این چندماه صورت گرفت، همه و همه نشان‌دهنده اعتقاد به تئوری ایمنی جمعی است»
به این دلیل رژیم هیچ تدبیر جدی اتخاذ نمی‌کند
سیستم حمل‌ونقل عمومی به‌خصوص ازدحام در مترو و اتوبوس در تهران یکی از کانون‌های انتقال بیماری است. اما هیچ تدبیری برای آن از قبیل کم کردن ازدحام اتخاذ نشد. این اتفاقات در همه بخش‌ها کم‌وبیش رخ داد: عدم انسداد راه‌ها و ممنوع‌نشدن تردد بین‌شهری، تجمعات مذهبی، بازگشایی مدارس، برگزار کنکورها، حتی پروژه‌های سینمایی و تلویزیونی هم که متوقف شده بود، با برگزاری چند جلسه با مدیران بلندپایه وزارت بهداشت و حتی شخص وزیر دوباره از سرگرفته شد. همه این موارد نشان از اتخاذ شیوه غیرانسانی ایمنی جمعی توسط رژیم ایران دارد.
قبلاً برد انجمن ایمونولوژی و آلرژی ایران (لینک مطلب) طی نامه ای به روحانی نوشت آلوده شدن جمعیت برای دستیابی به «مصونیت جمعی» در مورد کوید 19 با عوارض زیاد و احتمال سرایت بالا که فاقد دارو و واکسن قطعی است با اصول اخلاق پزشکی و سلامت جامعه در تضاد است. بگفته این ارگان حکومتی در شرایطی که داروی اختصاصی این بیماری موجود نیست ابتلای 70 درصد جمعیت به معنی به مخاطره انداختن زندگی قریب دو میلیون نفر به بهانه ایجاد «امنیت جمعی» است و بی تردید در این صورت بخش قابل توجهی از قربانیان، کادر بهداشت و درمان کشور خواهند بود.
چرا ایمنی جمعی؟
روزنامهٔ حکومتی جهان صنعت (18 فروردین) نوشت «قرنطینه برای دولت جمهوری اسلامی ایران بسیار پرهزینه است چون باید مایحتاج مردمی که در خانه‌ها هستند را حکومت تأمین کند و به‌دلیل اینکه حاکمیت تمایلی به‌صرف هزینه ندارد پس ترجیح می‌دهد همه جامعه مبتلا به‌بیماری کرونا شوند و از این تعداد چند میلیون نفر کشته شوند… آن‌طور که پیداست دولت ایران به‌جان مردم کشور بی‌تفاوت بوده و… اعتقادی به‌قرنطینه و تعطیلی کامل کشور ندارد».
رژیم ایران توسط لابیهای خود تبلیغ می‌کند که به دلیل تحریمها نمی‌تواند واکسن بخرد یا راه حل قرنطینه را پیش بگیرد. رژیم ایران اما اگر اندک تمایلی، به حفظ جان مردم خود داشت دستکم به فراخوانهای جامعه عفو بین‌الملل برای آزادی ده‌ها هزار زندانی در زندانهای مختلف پاسخ مثبت می‌داد که در حال زنده بگور شدن در زندانها هستند. اینکار که پولی نمی‌خواهد. زندانیان برای نجات خود تا بحال به چند شورش در شهرهای مختلف دست زده‌اند.
روزنامه حکومتی ابتکار 19 اسفند 98 می‌نویسد رئیس و سه عضو فراکسیون حقوق شهروندی مجلس خواستار استفاده از منابع عظیم مالی چند شرکتهای غول آسای ایران (در دست خامنه ای و سپاه)، برای تهیه و توزیع ماسک، لباس، عینک و سایر ملزومات کادر درمانی شدند». این درحالی است که رئیس جمهور ایران از خامنه ای خواسته بور که یک میلیارد دلار از صندوق توسعه برای مبارزه با کوید19 آزاد کند. اینکه صندوق توسعه و میلیاردها دلار پول ان چرا در دست خامنه ای است بخوبی گواه بر این است که خامنه ای و سپاه تمام ثروتهای مردم ایران را به یغما برده‌اند.
به گروگان گرفتن مردم ایران به بهانه «مصونیت گله‌ای»
ولی فقیه یکبار گفته بود می‌خواهد از بلیه کرونا یک نعمت بسازد. او مثل همیشه برای پیش بردن مقاصد سیاسی و شکستن بن‌بستهای خود به یک گروگانگیری دست می‌زند. سیاستی است که سالیان رژیم ایران به آن مبادرت کرده‌است. گروگان گرفتن سلامتی مردم ایران ولو به قیمت یک یا دو میلیون کشته در برابر فراز از یک سرنوشت محتوم.
نهایتاً دو راه حل در برابر رژیم ایران است: راه حل قرنطینه یا و راه حلی که روحانی و خامنه ای برگزیده اند تحت عنوان مصونیت جمعی. اشتری فرمانده نیروی انتظامی می‌گوید ”کسانی هستند که روز مزد هستند و باید برای امرار معاش همان روز، از خانه بیرون بیایند. واقعاً از قشر ضعیف جامعه هم هستند. به این‌ها گفتند یک ماه است یا دو ماه کمتر یا بیشتر بروید به خانه‌هایتان این‌ها هیچ درآمدی ندارند اگر این حالت (خانه نشینی) ادامه یابد ممکن است آسیب‌های بعدی ما داشته باشیم و بعد از پسا کرونا یک اتفاقاتی بیفتد”. منظوروی از اتفاقات، شورش دیگری است مثل قیام آبان ماه 98.
در راه حل قرنطینه ضمن اینکه رژیم باید پولهای به یغما رفته را هزینه کند بایستی خطر یک قیام دیگر را هم بجان بخرد. نمی‌توان تصور کرد که رژیم آگاه نباشد که در صورت کشتار وسیع حاصل از کوید 19 در ایران مطلقاً نمی‌تواند ازعواقب آن بگریزد.
اما رژیم ایران ناچار است که بین بد و بدتر یکی را انتخاب کند. روزنامهٔ حکومتی همدلی به‌روشنی نوشت: «در بین افکار عمومی مطرح شده‌است که دولت در دوراهی بین سلامت مردم و امنیت خودش، امنیت را انتخاب کرده‌است».
