دریابان دریاهای سخت
کویت اولین کشوری بود که در خلیج عربی استقلال خود را اعلام کرد و معاهده قیمومیت بریتانیا را به پایان برد. اولین هدیه عربی به مناسبت استقلال درخواست رهبر یگانه عبدالکریم قاسم برای ضمیمه ساختنش به عراق بود. آزمونی سخت و تلخ بود؛ اما کویت موفق شد همچون یک کشور رفتارکند و به ساخت خود براساس اصول کشور مدرن و موجودیت‌های ریشه‌دار ادامه داد.
شیخ عبدالله السالم مرد روشنی بود و دور خود مردان روشنی گردآورد. فهمیده بود بهترین راه محافظت از کشور مستقل ثبات داخلی و دوستی‌های بین‌المللی متین است. دراین برنامه سازندگی برای مدیریت صنعت نفت و ثروت کشور جابر الاحمد را برگزید. برای تحکیم دیپلماسی چابک که کشور را در دریاهای عرب و اقیانوس‌های جهان کشتی‌بانی کند صباح الاحمد را انتخاب کرد.
صباح الاحمد برای بیش از چهار دهه مرد سایه در داخل بود و مرد روشنایی درخارج، در مدیریت سیاست چابک مهارت داشت. وقتی تأسیس وزارت خارجه و کار و نهادهایش را آغاز کرد، چنان رفتار کرد که گویی برای کشوری بزرگ برنامه ریزی می‌کند. و واقعاً تصویر کویت چنین در اتحادیه کشورهای عرب و سازمان ملل و در هر مؤسسه بین‌المللی دیگر ظاهر شد.
به دلیل همین جدیت مطلق در کار، کویت موفق شد نقش میانجی در مسائل پیچیده جهان عرب ایفا کند که بسیارند و خارهایش فراوان. صباح جهان عرب به دلیل درستی و سعه صدرش، به میانجی آنها تبدیل شد که با به وجود آمدن هر بحرانی یا شعله‌ور شدن جنگ یا شدت یافتن درگیری به او امید می‌بستند. اصرار داشت خود به طور شخصی درکارهای اساسی میانجی‌گری حضور داشته باشد.
اشغال کویت توسط عراق صداقت عراق و اعتماد به نظام عربی را لرزاند؛ اما موجب تکان خوردن عربیت کویت نشد. وقتی از شیخ صباح درباره آینده نقش کشور پس از آزادی کویت پرسیده شد گفت، از تعهدات خود لحظه‌ای شانه خالی نمی‌کنیم؛ اما بار دیگر فریب وعده‌های دروغین را نمی‌خوریم. کویت همان طور می‌ماند.
وقتی صباح الاحمد به عنوان امیر انتخاب شد، در سرگذشتش زنجیره‌ای طولانی از تجربیات داخلی و خارجی وجود داشت. اما بیشتر به مفید بودن کار منطقه‌ای و نقش خلیجی قناعت یافته بود، اولا درمحافظت از خود و دوم در پشتیبانی عربی. می‌دید که بی ثباتی و خودخواهی و پراکندگی درجهان عرب موجب تکه تکه شدن می‌شود، ویروسی که باید ازخلیج دور ساخت؛ جایی که میلیون‌ها نفر سکونت دارند که چهار میلیون‌شان در کویت ساکنند.
امیر وقتش را به داخل اختصاص داد. چالش‌های کویت و مسئولیت‌های حکومت بزرگ شدند و آتش بحران‌های منطقه عربی شعله‌ور شد. کویتی که صباح الاحمد در ساخت آن مشارکت کرد و یک میلیون جمعیت داشت اکنون به شش میلیون رسیده است همان طور که کشور ششم درتولید نفت شد، این ثروتی است که ناچار باید به فکر جایگزین‌هایی برایش بود. و امسال شاید برای اولین بار درتاریخ آن با کسر بودجه و کمبود منابع برای پرداخت حقوق روبه روشد، کشوری که حدود 90 درصد از نیروی کار را زیر پوشش نظام شبه کامل تأمین قرارمی‌دهد.
شیخ صباح کویت را از بحران‌های بسیاری بیرون کشید. و مانند نیاکانش اکنون را مدیریت کرد و برای آینده چیز ساخت. درمسئولیت‌هایش بسیار جدی بود و بسیار به مردم نزدیک. به سرکشی از مردم «الدیره/آبادی» می‌رفت و با آنها در اعیادشان شرکت می‌کرد و در غم و اندوه‌شان به مواسات‌شان می‌پرداخت. دلشان برایش تنگ خواهد شد همان طور که عرب‌های حکمت و آرامش دلشان برایش تنگ می‌شود.
منبع: الشرق الاسط فارسی
