این بخشی از مصاحبه‌ایست که خبرنگار یکی از سایت‌های داخلی در ۲۵ اردیبهشت در بارۀ مسائل روز با من انجام داد. دو نفری به این نتیجه رسیدیم که به جای نشر در آن سایت در این کانال منتشر شود.
این که کدام یک از کشورها و طرف‌ها به تعهداتشان عمل کردند یا نه، بحث پیچیده‌ای است چون شرکت‌ها به دلیل محاسباتی که دارند تصمیم به سرمایه‌گذاری در ایران نمی‌گیرند، به زور که نمی‌شود به شرکت‌ها گفت باید در اینجا سرمایه‌گذاری کنید. از طرف دیگر هم باید شرایط اینجا آماده برای کار باشد و ثبات لازم را برای آنها داشته باشد تا شرکت‌ها جرأت ورود به کشور پیدا کنند. وقتی در داخل از تریبون‌های رسمی دائماً علیه سرمایه‌گذاری خارجی و علیه بی‌اقتداری دولت و ... صحبت می‌شود چطور ممکن است یک شرکت خارجی احساس امنیت برای سرمایه گذاری کند؟ بنابراین بخش عمده مشکل در داخل است، وگرنه آنها که دنبال سود هستند و برای سرمایه‌گذاری سرو دست می‌شکنند.
حالا بحث بر سر این است که اگر اروپایی‌ها نتوانند حمایت آمریکا را نسبت به یک توافق دیگری نسبت به ایران جلب کنند، آیا قادرند وارد یک جنگ تجاری با آمریکا شوند؟ به نظر من نه، آنها باید به یک توافقی با ایران برسند که آمریکا هم به طور نسبی موافق باشد.
از طرف مقابل هم مواضع و اقدامات ایران به گونه‌ای است که یک مقدار سوء تفاهم ایجاد کرده است. معلوم نیست وزیر خارجه ایران به اروپا رفت که بر اساس دستور کار اروپایی‌ها مذاکره کند و یا بر اساس دستور کار ایران پیش برود؟ اما به هر حال من فکر می‌کنم همان طور که معاون وزیر خارجه روسیه هم گفته بود و دیگر کشورها هم به نوعی مستقیم یا غیر مستقیم بیان کرده‌اند، برای ۵ کشور باقی مانده، حفظ برجام بدون امتیاز دهی ایران و مذاکره بر سر مسائل دیگر امکان پذیر نیست.
در این میان موضع ایران باقی می‌ماند که باید دید اساساً حاضر به مذاکره بر سر مسائل موشکی و منطقه‌ای و یک دوره تعاملی دیگر با ۶ قدرت جهانی می‌شود؟ یا اساساً به هیچ وجه حاضر به مذاکره در مورد مسائل دیگر نخواهد بود و راه دیگری را در پیش خواهد گرفت.
منبع: کانال تلگرام احمد زیدآبادی
