سخنرانی روز گذشته باراک اوباما رئیس جمهوری آمریکا نشان می‌دهد که او بیش از گذشته، با چشمانی باز و اندیشه‌ای واقعگرایانه، به جهان می‌نگرد. البته این نکته هم درست است که چنانچه دولت آمریکا، تحولات در جهان واقع را زود احاطه می‌کرد، می‌شد سال‌های رنج را کوتاه کرد و خطر‌ها را کاهش داد. اما با این وجود، همکاری دوباره با ایالات متحده برای فرونشاندن آشوب تروریستی در منطقه و متوقف کردن رنج‌ها در سوریه، مساله‌ای مهم است.
پرزیدنت اوباما با بیان اینکه می‌خواهد به اپوزیسیون سوریه کمک کند، بلکه بیش از آن، می‌خواهد کمک‌ها به این کشور را بسیج کند. بسیار به این گفته که خواهان تغییر اوضاع در سوریه است، نزدیک شد. او به روشنی می‌بیند که اپوزیسیون سوریه، سومین گزینه و بهترین آنها است. این همان چیزی است که احمد الجربا رئیس ائتلاف ملی اپوزیسیون سوریه در سفر گذشته خود به کاخ سفید، خواهان آن بود. او گفت که جهان سه گزینه پیش رو دارد؛ یا انتخاب نظام جنایتکار حاکم بر دمشق و این را اکثریت مردم سوریه نمی‌پذیرند، یا انتخاب سازمان‌های تروریستی که شر را در این کشور گسترش می‌دهند یا اپوزیسیون میانه رو سوریه که همه طیف‌های سوری‌ها را در بر می‌گیرد.
به این سوال باز می‌گردیم؛ آیا دولت آمریکا موضع خود در قبال سوریه و دیگر مسائل منطقه را تعدیل کرده است؟
دیدار پرزیدنت اوباما، با رئیس ائتلاف اپوزیسیون سوریه، با بستن سفارتخانه اسد در واشینگتن و کنسولگری‌های او در میشیگان و تگزاس همراه شد. همچنین خبرهایی درباره موافقت آمریکا با دادن اسلحه تاثیر گذار به بخشی از اپوزیسیون سوریه برای مقابله با سلاح سنگین نظام، منتشر شده است. اهتمام دوباره اوباما به مساله سوریه، توجه اروپا را بار دیگر به این مساله جلب کرد، مساله احاله پرونده جنایت‌ها در سوریه به دادگاه بین المللی مطرح شد. اردن هم به جمع کشورهایی پیوست که سفیر سوریه را اخراج کردند.
تلاش برای کنترل اوضاع در سوریه دیگر تنها مساله مهم برای ۲۰ میلیون سوری که از بد‌ترین فاجعه منطقه در طی سال‌های گذشته رنج می‌برد، مساله حائز اهمیت نیست، بلکه به مساله‌ای تبدیل شده که همه را در معرض خطر قرار دارده است. گسترش سریع و بی‌سابقه گروه‌های وابسه به «القاعده» و پیوستن هزاران تن از جوانان و زنان برای جنگ به آنها و همچنین توانایی این گروه‌های در تحرک و تصرف سرزمین‌های وسیع در سوریه، آنها را به خطری بزرگ برای فرا‌تر از مرزهای سوریه تبدیل کرده است. این بخشی از نقشه بزرگ‌تر تروریسیم در یمن، لیبی، عراق و جنوب صحرای غربی است.
دیدگاه ما این است که اهتمام بین المللی به سوریه به معنی جدی شدن همه راه حل‌ها است. راه حل سیاسی پیش از به کارگیری گزینه نظامی، حقیقی نمی‌شود. افزایش توان نظامی اپوزیسیون میانه رو، نیروهای نظام را محاصره و آن را مجبور به بازگشت دوباره به میز مذاکرات، خواهد کرد.
چنانچه کشور همپیمان اصلی نظام اسد بخواهد در مقابل تحولات آینده بایستد، هزینه‌ای بیش از گذشته از مردان و اموال خود پرداخت خواهد کرد. این کشور نخواهد توانست با ورود قدرت‌های بزرگ به مسیر پشتیبانی از اپوزیسیون، مقابله کند. البته همه این‌ها به جدی بودن دولت آمریکا و صداقت اوباما در سخنان روز گذشته است درباره ضرورت متوقف کردن تروریسم و پشتیبانی از میانه روهای اپوزیسیون، مرهون است.
*منبع: الشرق الاوسط
