کماندوها؛ نیروهای نخبه بریتانیایی که نازی‌ها را به وحشت انداختند

پس از آنکه فرانسه در جریان جنگ جهانی دوم سقوط کرد و آخرین پایگاه مقاومت متفقین در خاک اروپا در هم شکست، بریتانیا متوجه شد که به منظور نبرد نامنظم و انجام عملیات‌های خطیر در پشت خطوط آلمان نازی به یک نیروی زبده نیاز دارد، و بر این اساس «کماندوها» به وجود آمدند.

ارتش بریتانیا نام این واحد ویژه را از دشمنان دیرین خود در جریان «جنگ بوئرها» در آفریقای جنوبی (1899-1902) گرفت. در آن دوران، آفریکانر‌های هلندی‌تبار که بریتانیای استعمارگر قصد اشغال سرزمین‌های‌شان را داشت، واحدهایی برای نبرد نامنظم علیه ارتش بریتانیا تشکیل دادند که کماندو نام داشتند.

ستاد نیروهای مسلح بریتانیا ده واحد کماندویی هرکدام متشکل از 500 نفر طراحی کرد و برای پیوستن به آنها فراخوان داد، و داوطلبان زیادی از واحدهای مختلف نیروهای مسلح بریتانیا به آن پیوستند. تمرکز کماندوها بر آموزش مستمر و آمادگی جسمانی بالا و توانایی عملیات در پشت خطوط دشمن در گروه‌های کوچک بود.

کماندوها اولین عملیات بزرگ خود را در مارس 1941 در جزایر نروژ علیه نازی‌های اشغالگر انجام دادند. مشهورترین عملیات آنها «حمله به رومل» در نوامبر 1941 بود، که طی آن تلاش کردند فرمانده کل نیروهای آفریقایی آلمان نازی یعنی فیلد مارشال رومل را به قتل برسانند، که موفق نشدند. آنها بعدا در اولین حمله آبی-خاکی به خاک اروپای اشغال‌شده در سیسیل و ایتالیا شرکت کردند.

عملیات‌های کماندوهای بریتانیایی چنان موفقیت‌آمیز بود که آدولف هیتلر، پیشوای آلمان نازی در 18 اکتبر 1942 حکمی علیه آنها صادر و رویه برخورد خاص با آنها، سوای از دیگر نیروهای متفقین را به دستگاه امنیتی-نظامی آلمان دیکته کرد.

بر اساس حکم هیتلر، «از این پس تمام افرادی که تحت عنوان کماندو علیه سربازان آلمانی در اروپا یا آفریقا فعالیت می‌کنند، باید به‌طور کامل نابود شوند. حتی اگر این افراد به قصد اسیر شدن مقاصد خود را آشکار کرده و خود را تسلیم کنند، نباید مشمول هیچ‌گونه بخششی واقع گردند.»