روش‌های دردناک زایمان از عمل «سزارین»
در دورانی که هنوز روش «سزارین» عمومیت نیافته بود، اگر اندازه نوزاد بزرگ بود، مجبور می‌شدند قسمت‌هایی از لگن مادر را بتراشند
اگرچه امروزه اره برقی را به عنوان ماشینی قدرتمند برای بریدن چوب می‌شناسیم، اما به گفته وبسایت «علم عامه» این وسیله در اصل برای کمک به زایمان اختراع شده است.
در دورانی که هنوز روش «سزارین»، که با شکافتن پهلوی مادر برای درآوردن بچه از شکم وی انجام می‌شود، در غرب عمومیت نیافته بود، اگر اندازه نوزاد برای عبور از کانال زایمان خیلی بزرگ بود، مجبور می‌شدند قسمت‌هایی از لگن مادر را بتراشند.
این کار خطیر در ابتدا با استفاده از چاقو و اره انجام می‌شد. پزشک بدون اینکه مادر را بیهوش کند یا به او مواد بی‌حس‌کننده بدهد، با چاقو یا اره کوچک اقدام به تراش دادن استخوان لگن خاصره می‌کرد، که طبیعتا وقت زیادی می‌گرفت، و با درد و خونریزی شدید همراه بود.
با نظر به این گرفتاری‌ها، دو پزشک در سال 1780 شکل اولیهٔ اره برقی را اختراع کردند تا به تسهیل امر زایمان کمک کنند. این وسیله شبیه چاقوی آشپزخانه امروزی بود که دورش را زنجیری فرا گرفته بود و روی زنجیر را دندانه‌های ریزی پوشانده بود، و این زنجیر دندانه‌دار با نیروی دست می‌چرخید.
هنگامی که کارآیی مدل ابتدایی اره برقی در امر زایمان معلوم شد، جراحان تصمیم گرفتند از آن برای عمل برش استخوان و قطع عضو نیز استفاده کنند. در این دوران، اره برقی بر مبنای نیازهای اتاق عمل به‌تدریج بزرگتر شد.
بعد از آنکه مردم متوجه شدند که اره برقی با استفاده از نیروی بسیار کمتر، سرعت بریدن اجسام سخت را به شدت افزایش می‌دهد، تصمیم گرفتند از آن به عنوان وسیله چوب‌بری استفاده کنند، که در نهایت آن را در قالبی جا انداخت که امروزه می‌شناسیم.
