پژوهش جدید چشم‌اندازی شگرف از آغاز حیات روی زمین ارائه کرد

دانشمندان اخیرا با انجام مجموعه‌ای از آزمایش‌های شیمیایی به این نتیجه رسیدند که ذرات خورشیدی در برخورد با گازهای اتمسفر اولیه زمین، اسیدهای آمینه و اسیدهای کربوکسیلیک، که بلوک‌های ساختمانی اساسی پروتئین‌ها و حیات آلی سیاره ما هستند، را به وجود آوردند.

ناسا در سال 2009 ماموریت کپلر را برای یافتن سیارات مشابه زمین که به دور ستارگان دیگر می‌چرخند، راه‌اندازی کرد. این مأموریت ستارگان دوردست را در مراحل مختلف رصد می‌کند، که همزمان می‌تواند نکاتی درباره گذشته خورشید ما ر روشن کند.

کپلر در جریان بررسی‌های خود متوجه شد که ذرات پُرانرژی خورشید می‌توانند آغازگر حیات روی زمین بوده باشند. کپلر فهمید که در طول 100 میلیون سال اول حیات زمین، خورشید احتمالاً 30 درصد کم‌نورتر بوده است. در این دوران فوران‌های قوی ذرات خورشیدی هر سه تا ده روز یک بار اتفاق می‌افتاد. این بسیار بیشتر از امروز است که ما فقط شاهد یک فوران طی یک سده هستیم.

این فوران‌ها شعله‌های فوق‌العاده بزرگی به وجود می‌آوردند که پیوسته با جو زمین برخورد می‌کرد. برخورد مستمر این شعله‌های عظیم با گازهای موجود در اتمسفر زمین، باعث ایجاد واکنش‌های شیمیایی شدیدی شد که در درازمدت زیربنای حیات روی سیاره را ساخت.

با نظر به این پدیده، دانشمندان اخیرا مخلوطی از گازها ایجاد کردند که با جو اولیه زمین مطابقت داشت. ترکیب این اتمسفر از دی‌اکسید کربن، نیتروژن مولکولی، آب، و مقدار متغیری متان تشکیل شده بود.

دانشمندان سپس مخلوط گازها را مورد شلیک پروتون‌هایی قرار دادند که مانند شراره‌های خورشیدی عمل می‌کردند. تا زمانی که نسبت متان بیش از 0.5 درصد بود، مخلوط‌های مورد شلیک قرار گرفته توسط جریان پروتونی، مقدار مشخصی اسیدهای آمینه و اسیدهای کربوکسیلیک تولید می‌کردند.

این به دانشمندان نشان داد که تئوری آنها درباره نقش ذرات خورشیدی به عنوان منبع انرژی برای ایجاد حیات روی زمین درست بوده است.