خطرات اقلیمی کشت صنعتی لیتیوم در آمریکای جنوبی

لیتیوم که سبک‌ترین فلز شناخته‌شده روی کره زمین است، به شیوه‌ای روزافزون در دستگاه‌های الکتریکی و الکترونیکی، از تلفن همراه و لپ تاپ گرفته تا اتومبیل و هواپیما مورد استفاده قرار می‌گیرد، به‌طوری که بسیاری آن را جایگزین مناسبی برای انرژی حاصل از سوخت‌های فسیلی می‌دانند.

باتری‌های لیتیوم-یون مهمترین منابع انرژی برای وسایل نقلیه برقی هستند که تا سال 2030 قرار است 60 درصد از سهام بازار خودرو را به خود اختصاص دهند. مثلا خودروی مدل اِس «تسلا» دارای یک باتری 12 کیلوگرمی لیتیومی است.

باتری‌های لیتیومی پُرقدرت، سبک و قابل شارژ مجدد هستند، که باعث شده تقاضا برای آنها افزایش یابد، به‌طوری که بسیاری تصور می‌کنند روی آوردن به لیتیوم مسیر مناسبی برای انتقال به انرژی تجدیدپذیر است.

با این حال، کشت صنعتی لیتیوم به نوبه خود خطرات بزرگی برای محیط زیست و آب و هوا ایجاد می‌کند. در مجموع، استخراج هرگونه عنصر شیمیایی از زمین می‌تواند برای محیط زیست زیان‌بار باشد.

دلیل این امر این است که بیرون آوردن قهری مواد خام از زمین می‌تواند منجر به تخریب خاک، کمبود آب، از بین رفتن تنوع زیستی، آسیب به عملکردهای زیست‌بومی و گرمایش کره زمین شود.

شاهد زنده تمام این مسائل «مثلث لیتیوم» در مرز مشترک شیلی، آرژانتین و بولیوی است، یعنی منطقه‌ای که سرشار از ذخایر طبیعی لیتیوم است، و به همین دلیل مدت‌هاست به مزرعه کشت صنعتی این ماده ارزشمند تبدیل شده است.

نمک‌زارهای این منطقه که مستعد تولید لیتیوم هستند، در مناطقی واقع شده‌اند که از نظر اقلیمی خشک هستند، و مقدار کمی آب که در دسترس دارند برای‌شان حیاتی است. با این حال، کشت صنعتی لیتیوم در این منطقه باعث شده تا منابع آب کمیاب محلی به مصرف استخراج لیتیوم برسد و خشکی و آلودگی آب را بیشتر کند.

برای تولید لیتیوم از طریق استخرهای تبخیر، آب بسیار زیادی مصرف می‌شود. تقریباً 2.2 میلیون لیتر آب برای تولید یک تن لیتیوم مورد نیاز است، که بالغ بر 21 میلیون لیتر در روز می‌شود. بر این اساس، و به دلیل مشکلات اقلیمی مشابه، برخی دانشمندان می‌گویند باید جایگزین‌های دیگری برای سوخت فسیلی پیدا کرد.