زنان و مردان ایرانی که به صورت حرفه‌ای دوچرخه‌سواری می‌کنند به علت تمرین در جاده‌ها و تردد میان خودروها بارها مورد اذیت و آزار قرار گرفته‌اند.
خبرگزاری ایسنا، دوشنبه 22 ژوئن 2020، ضمن گفت‌وگو با این ورزشکاران، مشکلات و چالش‌های آنها در این زمینه را جویا شده است.
ویدا یکی از این ورزشکاران در پاسخ به پرسشی درباره تجربیاتش از آزار و اذیت هنگام رکاب‌زنی گفت: «از کدومش بگم؟ از ضربه‌هایی که سرنشین ماشین‌ها از پشت به کمرم می‌زدند؟ از پرتاب میوه و زباله از داخل خودرو؟ از پاشیدن آب از داخل خودرو؟ از تعقیب‌های موتورسوارانی که قصد سوءاستفاده و آزار فیزیکی داشتند؟ از مواردی که خودرو به قدری خودش رو به من نزدیک کرده و باعث انحراف من از جاده و زمین خوردن من شده؟ از مواردی که خودرو به قدری به من نزدیک شده که سرنشین خودرو، دست‌درازی کرده؟ بارها مورد فحاشی قرار گرفته‌ام با جملاتی زشت و کلماتی رکیک. چندین بار منو تعقیب و تهدید کردند».
او در ادامه افزود: «تاکنون دوبار تصادف عمدی دو بار تصادف غیرعمدی رو تجربه کردم. آخرین بار تصادفی که با سهل‌انگاری و بی‌تفاوت بودن به حضور دوچرخه‌سوار و نادیده گرفتن دوچرخه‌سوار منجر به آسیب جدی برای من شد. تصادف آخر باعث شد که من برای همیشه از رفتن به خیابان و جاده ترس بزرگی داشته باشم و هرگز به تنهایی رکاب نزنم یا دوچرخه رو با ماشین به مکان‌های امن و محدود ببرم و رکاب بزنم».
پروانه دیگر دوچرخه‌سوار در این باره اظهار کرد: «می‌دونید کجای این موضوع فاجعه‌ست؟ اونجاش که به خاطر اذیت زیاد، یک دست زدن و رفتن عادی شده و اکثرا میگن باز شُکر که بیشتر از این اذیت نکرد! در یکی از برنامه‌ها یه موتوری دنبالم راه افتاد و هِی خواست شماره بده. وقتی دید قبول نمی‌کنم با شدت زیاد چنان مشتی کوبید پشتم که از درد زیاد اومدم خونه مُسکن خوردم. نمی‌دونم چرا فکر می‌کنن این مردم آزاری بامزه است؟»
هم‌چنین افسانه هم که از دیگر ورزشکاران در رشته دوچرخه سواری است توضیح داد:«از لاهیجان برمی‌گشتم رشت. بعد از پل جانبازان دوتا آقا که ترک موتور نشسته بودند اومدن فیزیکی اذیتم کردند. واقعا تا مدت‌ها حالم بد بود و همش می‌گفتم یه سیم خاردار باید به خودم نصب کنم! تا کسی اذیتم نکند و یا هزارتا فکر دیگر. با وجود اینکه حرفه‌ای دوچرخه‌سواری می‌کنم اما این رفتار آنقدر تأثیر بدی روی ذهنیت من داشت که هم‌اکنون هم که با دوچرخه می‌رم تو خیابون یا جاده استرس دارم مبادا این رفتار تکرار بشه و ناخواسته می‌ترسم».
سمیرا هم که دوچرخه‌سواری در شمال ایران است از تجربه اذیت و آزار حدود 10 موتورسوار گفت که او را وادار به رکاب‌زنی در جهت مخالف کرده بودند، این حرکت برای جان دوچرخه‌سوار بسیار خطرناک است.
از سوی دیگر مردان دوچرخه‌سوار نیز در از اذیت و آزار هنگام تمرین رکاب‌زنی در امان نیستند. برخی از آنها تجربه‌های خود از ضرب‌وشتم را بیان کرده‌اند.
پیمان مجدد و حمید سلیمانی از جمله دوچرخه‌سواران مرد هستند که مورد خشونت قرار گرفته‌اند.
همرکاب پیمان مجدد ماجرای خشونت و سوءقصدی که به جان پیمان شد را این‌گونه بیان کرد که دو نفر پس از فحاشی با چاقو به این ورزشکار حمله‌ور شدند که باعث شد رگ دست او آسیب ببیند و برای درمان عمل شود.
محمدجواد رنگینی از دیگر دوچرخه‌سواران است که در توضیح حادثه‌ای که برایش پیش آمده گفت که دو نفر سوار بر موتور از کنار او رد شده و یکی از آنها با مشت محکم به سر او ضربه زده که پس از تعقیب او پلاک وسیله نقلیه او را برداشته و از او شکایت کرده است.
محمدرضا هم از دیگر دوچرخه سواران است که مورد اذیت رانندگان قرار گرفته است، او درباره تجربیات خود که اغلب وقتی تنها رکاب می‌زده برایش پیش آمده گفت که یک بار سرنشینان یک خودروی پراید، پوست موز به صورتش پرتاب کرده‌اند، چندین بار توسط موتورسواران پس‌گردنی خورده یا متلک شنیده است.
مهرداد ادیب نیز به ایسنا گفت که هفته گذشته با احتیاط کامل از نزدیکترین نقطه به جدول حاشیه در حال حرکت بوده که ماشینی از پشت به او برخورد می‌کند.
او در ادامه افزود: «راننده پشت فرمون داشت می‌لرزید ولی همین که پاشدم سرپا و دید چیزیم نشده شروع کرد سروصدا که چرا با دوچرخه از تو خیابون میری؟! طلبکار بود ازم. تو پیاده رو باشی عابرین میگن جای دوچرخه اینجا نیست. تو خیابون باشی راننده‌ها میگن جای دوچرخه اینجا نیست. امیدوارم بزودی دوچرخه جای مخصوص به خودشو داشته باشه».
گفتنی است، تاکنون بارها اخباری از جان باختن دوچرخه‌سواران حرفه‌ای هنگام تمرین رکاب‌زنی در ایران منتشر شده است. محمد تیرانداز سال 1386 در کرمان، جسیم ایرانمش سال 1386 در کرمان، علی نوروزیان سال 1394 در لرستان، علی طالبیان سال 1390 در آذربایجان شرقی، حامد ژاله سال 1396 در قزوین، علی حیدری در اصفهان، رضا احمدی در تهران و اخیرا مهیار فرزانه سال 1399 در یزد از جمله این دوچرخه‌سواران بوده‌اند.
به تازگی نیز ونوس زرین‌خاک که یک زندگی ورزشی داشت، جان خود را از دست داد.
