گزارشها از دستگاههای امنیتی و اطلاعاتی غربی حاکی از آن است که شماری از وابستگان به گروههای نزدیک به ایران از جمله حزبالله لبنان که برخی از آنها مظنون به دست داشتن در فعالیتهای تروریستی هستند، با استفاده از گذرنامههایی از کشورهای آمریکای لاتین همچون ونزوئلا و اکوادور، که با کمک کوبا به دست آوردهاند، آزادانه در ایالات متحده و کشورهای آمریکای جنوبی رفت و آمد میکنند.
به گزارش روزنامه فرامنطقهای «الشرق الاوسط»، دستگاههای اطلاعاتی کانادا و بلغارستان، اخیرا رفتوآمدهای شهروندانی عربی الاصل به ویژه لبنانی و همچنین ایرانی را رصد کردهاند که گذرنامههای ونزوئلایی دارند و با استفاده از آن در چند کشور به ویژه ایالات متحده و کشورهای آمریکای لاتین رفت و آمد میکنند. اکنون سوال این است: آنها در این کشورها چه میکنند؟
ونزوئلا مرکز اعطای گذرنامه
آنتونی داکین وزیر کشور پیشین ونزوئلا که هماینک در ایالات متحده آمریکا حضور دارد، گفته است: «ونزوئلا به مرکزی برای اعطای گذرنامه به گروههای ایرانی و اعضایی از حزبالله لبنان تبدیل شده که هدف از این اقدام، رفت و آمد آزادانه آنها است».
این وزیر سابق به رسانهها گفته است که کاراکس، قراردادی با شرکتهایی کوبایی برای صدور گذرنامه منعقد کرده است.
داکین همچنین از حجم تجارتی که کوبا با انتقال تکنولوژی چاپ و صدور گذرنامههای آمریکایی لاتین انجام میدهد، پرده برداشت. او گفت که هاوانا قراردادهای مشابهی با کشورهای دیگری همچون آرژانتین و اکوادور هم دارد، مسالهای که به کوبا، امکان دسترسی به اطلاعاتی شخصی حدود ۸۰ میلیون شهروند را میدهد و همچنین این کشور را توانا میسازد که بدون جعل، اوراق شناسایی با استفاده از اطلاعات افراد دیگر را صادر کند.
احمدی نژاد آغازگر آن بود
داکین ادامه داد که گمانها درباره استفاده شهروندانی از کشورهایی همچون ایران از گذرنامههای ونزوئلا، از حدود ۱۰ سال پیش در دوره ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد در ایران آغاز شد. او تقویت روابط میان تهران و کاراکاس را آغاز کرد.
احمدی نژاد آن هنگام به کاراکس سفر کرد و پس از آن در سال ۲۰۰۳ یک ایرانی حامل گذرنامه ونزوئلا در فرودگاه گاتویک بریتانیا توقیف شد در حالی که بمبی به همراه داشت. پس از آن اقدامهای امنیتی در فرودگاههای بریتانیا تشدید شد به ویژه اینکه حادثه دو سال پس از حوادث یازدهم سپتامبر ۲۰۱۱ روی داده بود.
واشینگتن شکایت میکند
داکین افزود که اعضایی از گروههایی همچون حزبالله لبنان بدون مشکل با گذرنامههای ونزوئلایی رفت آمد میکردند. اما زنگ خطر در سال ۲۰۰۸ هنگامی به صدا در آمد که ماریو سامورا مدیر اداره مهاجرت کاستاریکا، رفت و آمد شهروندانی از برخی کشورهای عربی از کشورش به کشورهای دیگر از جمله آمریکا با گذرنامههای کشور ونزوئلا را فاش کرد.
این اطلاعات را سایت «ویکیلیکس» هم فاش کرد. در یکی از گزارشهای این سایت آمده بود که واشینگتن در این باره به کاراکاس اعتراض کرده بود.
کانادا رصد میکند
در سال ۲۰۱۲ آژانس خدمات مرزی کانادا گزارشی منتشر کرد که در آن آده رفت و آمد شهروندانی ایرانی الاصل که حامل گذرنامههای ونزوئلایی هستند، میان سالهای ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱ رصد شده است.
این گزارش افزوده است که بیشترین شمار از ایرانیهای حامل گذرنامههای اصل و جعلی ونزوئلایی از فرودگاه «مایکیتیه» کارکاس، به مناطق دیگر سفر کردهاند.
در نتیجه این گزارش، مرکز جامعههای آزاد و امن (SFS) که ویژه تحقیق در مسائل امنیتی و دفاعی در واشینگتن است، گزارشی منتشر کرد که در آن به ارزیابی خطر ایران، ونزوئلا و کوبا در نتیجه تحرکات شهروندانشان پرداخت.
این گزارش نتیجه گیری کرده که دولت ونزوئلا، اقدام به صدور گذرنامه و اوراق شناسایی برای تندورهایی کرده که به دنبال ورود به ایالات متحده آمریکا بودند.
این گزارش همچنین از همکاری ایران، کوبا و ونزوئلا در این باره پرده برداشته است و افزوده که شهروندان ایرانی و لبنانی به ویژه وابسته به حزبالله، گذرنامههایی از کشور ونزوئلا دریافت کردهاند و به وسیله آن توانستند وارد کشورهای دیگر شوند.
جوزف حمری رئیس گروه تهیه کننده گزارش در این باره گفته است که طارق العیسمی وزیر کشور سوری الاصل ونزوئلا، پلی برای عبور افرادی از خاورمیانه با استفاده از گذرنامههای ونزوئلا ایجاد کرده است. او همچنین شبکهای برای پولشویی به سود گروههای وابسته به ایران و حزبالله ایجاد کرده و این شبکه در کشورهایی همچون عراق، سوریه و لبنان هم فعال است.