تبعات حضور نظامی ایران در نیمکره غربی

ایلان برمن، نایب رئیس اندیشکده «انجمن سیاست خارجی آمریکا»، در مقاله‌ای برای وبسایت «نشنال اینترست» به بررسی تبعات استراتژیک حضور نظامی ایران در نیمکره غربی پرداخته است، و از دولت آمریکا خواسته تا جلوی این کار را بگیرد.
به گفته برمن، جمهوری اسلامی ایران می‌خواهد به یک قدرت جهانی تبدیل شود و برای تحقیق این هدف، داشتن توانایی قدرت‌نمایی در سطح جهان ضروری است، لذا سال‌هاست که به دنبال ایجاد ناوگان اقیانوس‌پیما و استقرار نیروی دریایی خود در اقیانوس اطلس است.

محل استقرار اصلی این پایگاه دریایی، همسوترین کشور با ایران در نیمکره غربی، یعنی ونزوئلاست. از ماه مه سال 2020، سپاه پاسداران ایران تحت پوشش انتقال بنزین به ونزوئلا، یک راه دریایی لجستیکی به نیمکره غربی ایجاد کرده است. در این مدت، تانکرهای نفتی سپاه آب‌های کارائیب را آزمایش می‌کردند تا مسیرها، بنادر و محدودیت‌های موجود بر سر راه استقرار دریایی دائم ایران در منطقه را پیدا کنند.
همکاری‌های نظامی میان دو کشور نیز در حال افزایش است و پس از انقضاء تحریم‌های تسلیحاتی سازمان ملل روی ایران، تهران به یکی از بازیگران اصلی در طرح مادورو برای نوسازی نیروهای مسلح ونزوئلا تبدیل شده است؛ چیزی که احتمال دارد در آینده نزدیک به انتقال تسلیحات بین دو کشور بینجامد.
نایب رئیس اندیشکده «انجمن سیاست خارجی آمریکا» اضافه می‌کند که از طرف دیگر، توانایی‌های نظامی خود ایران، علی‌رغم تنگناهای اقتصادی که رژیم با آن دست به گریبان است، به سرعت در حال افزایش است. با توجه به برداشته شدن احتمالی تحریم‌های سازمان ملل از روی ایران به دنبال مذاکرات مجدد با ایالات متحده، ایران حتی توانایی‌های نظامی بیشتری به دست خواهد آورد.
برمن نتیجه می‌گیرد که جمهوری اسلامی ایران به دنبال حضور عملیاتی مداوم در نیمکره غربی و استقرار پایگاه نظامی در مرزهای جنوبی ایالات متحده است و با کمک رژیم‌های همسو در منطقه در حال انجام آن است. از نظر او، چگونگی برخورد واشینگتن با رهبران ایران و همتایان آمریکای لاتین آنها میزان جدیت ایالات متحده برای مقابله با نفوذ یکی از خطرناک‌ترین رژیم‌های جهان به نیمکره غربی را نشان خواهد داد.