سازمان ملل از طالبان خواست به شلاق و اعدام‌ها پایان دهد

سازمان ملل متحد در گزارشی که دوشنبه 19 ثور (اردیبهشت) نشر شد، از طالبان خواست تا از اجرای احکام اعدام، شلاق و سنگسار در ملاءعام دست بردارد.

بر اساس گزارش «یوناما»، تنها در شش ماه گذشته، 274 مرد، 58 زن و دو نوجوان توسط طالبان در ملاءعام شلاق زده شدند.

فیونا فریزر، رئیس کمیسوین حقوق بشر سازمان ملل گفت: «مجازات بدنی نقض کنوانسیون ضد شکنجه است و باید متوقف شود.» او همچنین خواستار توقف فوری اعدام‌ها شد.

وزارت خارجه طالبان در پاسخ اعلام کرد که قوانین افغانستان بر اساس قوانین و دستورالعمل های اسلامی تعیین می‌شود و «اکثریت قریب به اتفاق مردم افغانستان از این قوانین پیروی می‌کنند.»

طالبان به‌رغم وعده‌های اولیه مبنی بر حکومتی معتدل‌تر نسبت به دوره قبلی خود، پس از به قدرت رسیدن، اجرای چنین مجازات‌هایی را آغاز کرد.

در عین حال، آنها به تدریج محدودیت‌ها را برای زنان تشدید کرده و به علاوه منع زنان از آموزش و کار، آنها را از حضور در مکان‌های عمومی مانند پارک‌ها و سالن‌های ورزشی، منع کرده است.

در گزارش سازمان ملل آمده است که اولین شلاق علنی پس از تسلط طالبان در اکتبر 2021 در ولایت (استان) کاپیسا گزارش شد. در این مورد، یک زن و مرد متهم به «زنا» در حضور علمای دینی و مقامات محلی طالبان در ملاءعام صد ضربه شلاق زده شدند.

در دسامبر 2022، مقامات طالبان یک مرد را که به قتل محکوم شده بود، اعدام کردند که این اولین اعدام در ملاءعام از زمان به دست گرفتن قدرت بود.

این اعدام که توسط پدر مقتول با تفنگ تهاجمی انجام شد، در ولایت فراه غربی در حضور صدها تماشاگر و مقامات ارشد طالبان انجام شد.

در این گزارش آمده است که اکثر مجازات‌ها مربوط به محکومیت‌های زنا و فرار از خانه است. سایر جرایم ادعا شده شامل دزدی، همجنس‌گرایی، مصرف مشروبات الکلی، کلاهبرداری و قاچاق مواد مخدر بوده است.

این درحالی است که اخیرا عبدالمالک حقانی، معاون دادگاه عالی طالبان اعلام کرد که دادگاه‌های این گروه تا اکنون 175 حکم قصاص، 37 حکم سنگسار و چهار حکم آوارکردن دیوار بر محکومان را صادر کرده‌اند.

به‌گفته‌ حقانی، برخی از این احکام اجرا شده و برخی دیگر آماده اجرا است.

تحت اولین رژیم طالبان از سال 1996 تا 2001 در افغانستان، مجازات‌های بدنی در ملاءعام و اعدام‌ها توسط مقامات علیه افرادی که به جرم محکوم شده بودند، اغلب در مکان‌های بزرگ مانند استادیوم‌های ورزشی و در تقاطع‌های شهری انجام می‌شد.