ترکمنستان از ادامه کمک‌های بشردوستانه به افغانستان خبر داد

قربان‌قلی بردی محمدوف، رئیس جمهوری ترکمنستان گفته است، کمک‌های بشردوستانه این کشور به افغانستان ادامه خواهد یافت و به‌گونه‌ای منظم کمک‌های شان را ارسال خواهد کرد.

رئیس جمهوری ترکمنستان، در گفت‌وگو با خبرگزاری «تاس» روسیه، توضیح داده است، کمک بشردوستانه‌شان شامل ساختن مکاتب (مدارس) و شفاخانه‌ها (بیمارستان‌ها)، در مناطق روستایی افغانستان خواهد بود و آنها کارمندان محلی را نیز آموزش خواهند داد.

به گفته او، در این اواخر به «نشانه دوستی و همسایه‌گی» تصمیم گرفته‌اند با ارسال محموله‌ کمک‌های بشردوستانه، این «سنت» را میان دو کشور زنده نگهدارد، هزینه‌ این کمک‌های بشردوستانه را نیز ترکمنستان از منابع خویش تامین خواهد کرد.

رئیس جمهوری ترکمنستان همچنان علاوه کرده است که کمک‌های بشردوستانه‌شان به‌زودی ارایه خواهند شد و با توجه به گذشته‌ای «غنی» افغانستان، او اطمینان دارد که صلح و توافق به‌زودی برقرار خواهد شد.

محمدوف، در حالی این اظهارات را بیان کرده است که پس از تشکیل دولت «موقت» طالبان، تاکنون هیچ کشوری آن را به‌رسمیت نشناخته است و برخی کشورهای غربی نیز اعلام کرده‌اند که برنامه‌ای برای به‌رسمیت شناختن آن ندارند.

کمک بین‌المللی به افغانستان

همزمان در نشست بین‌المللی کمک مالی به افغانستان، کشورهای جهان متعهد شدند که تا پایان سال 2021 بیش از یک میلیارد دالر (دلار) به شهروندان این کشور کمک کنند.

نشست بشردوستانه سازمان ملل، دوشنبه 13 سپتامبر (22 سنبله)، در ژنو برگزار شد و آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل، از کشورها خواست تا به 11 میلیون شهروند افغانستان که نیاز به کمک‌های بشردوستانه فوری دارند بیش از 600 میلیون دالر کمک کنند.

گوترش اعلام کرده است که در این نشست 150 نفر از 90 کشور جهان شرکت کردند و آنچه که او از این نشست انتظار داشت به‌گونه‌ای کامل برآورده شده است. او از جامعه جهانی خواست، اجازه دهد تا اقتصاد افغانستان نفس بکشد و از سقوط آن جلوگیری شود.

دبیرکل سازمان ملل، در این نشست گفت، افغانستان در خطرناکترین لحظات خود قرار دارد و اکنون زمان آن رسیده است تا جامعه بین‌الملل به کمک این کشور بشتابند.

به گفته او حتی پیش از تغییر حکومت، به‌دلیل همه‌گیری ویروس کرونا و خشکسالی شدید در افغانستان، این کشور بدترین بحران انسانی را تجربه می‌کرد و اکنون از هر سه شهروند افغان یکی از آنها نمی‌داند وعده‌ غذایی بعدی‌ او از کجا خواهد آمد؛ فقر در حال افزایش است و بسیاری‌ مجبور شده‌اند خانه‌هایشان را ترک کنند.