با وجود اینکه آزمایش بکارت در افغانستان بدون رضایت دختر و حکم دادگاه با صلاحیت رسماً ممنوع است، اما برخی دختران افغان هنوزهم از آزمایش بکارت شکایت دارند.
براساس گزارش خبرگزاری «بانوان افغانستان»، سمیه طاهری، مدیر حقوق اداره امور زنان ولایت هرات افغانستان می‌گوید: «از آغاز سال تا کنون، دختران زیادی به دلیل اینکه در دوران نامزدی مورد آزار اذیت قرار گرفتند به ما مراجعه کردند».
طاهری اضافه کرد: «به دلیل حساسیت‌های عرفی و سنتی که در جامعه وجود دارد؛ بیشتر دخترانی که مراجعه می‌کنند بنابر دلایلی، حاضر نیستند شکایت شان را به صورت رسمی ثبت کنند».
در همین حال، ثمینه یادگاری، روان‌شناس افغان می‌گوید: «عزت نفس و اعتماد به‌نفس چنین دختران قبل از شروع زندگی مشترک و ازدواج نادیده گرفته شده و زیرپا می‌شود و آنان با تمامیت خودشان (افکار و احساسات که نسبت به زندگی آینده و همسرشان دارند) نمی‌توانند زندگی جدید را آغاز کنند و درکل، آنقدر با این معاینه (به اصطلاح عام پاک بودن) احساس حقارت می‌کنند که قادر به شروع یک زندگی مستحکم نیستند و بدتر این که این عمل در ذهن‌شان این مورد را که آنان فقط یک وسیله برای استفاده شدن و تولید مثل، هستند رنگ می‌دهد و این تازه اول و شروع ماجرا است برای ضعف ظرفیت فکری و روانی شان در رابطه به مساله زناشویی، تربیت فرزندان و حل مشکلات خانوادگی».
همچنان فعالان حقوق زنان افغانستان نیز عامل چنین آزمایش‌ها را فشار سنتی بالای زندگی زنان عنوان می‌کنند.
عزیزه خیراندیش، فعال حقوق زن در ولایت هرات گفت، زنان زیادی قربانی بکارت شدند و با گذشت چند سال هنوز هم بکارت در هرات و به ویژه در اطراف شهر، تابویی است که قربانی‌های زیادی را از زنان می‌گیرد.
با وجود اینکه دولت افغانستان، آزمایش بکارت را در تأسیسات طبی ممنوع اعلام کرده، اما برخی از متخصصان زنان و زایمان در ولایت هرات می‌گویند، روزانه دختران زیادی برای معاینه‌ی بکارت نزد آنان آورده می‌شوند.
ملکه پیغام، متخصص زنان و زایمان در هرات می‌گوید، آزمایش بکارت که اغلباً مردان بدون آگاهی انجام می‌دهند معیاری نیست و نمی‌تواند باکره بودن و یا نبودن دختر را ثابت کند.
ملکه پیغام اضافه کرد، امکان دارد فرو کردن دو انگشت با مانعی در واژن برخورد کند اما این نشان‌دهنده باکرده بودن نیست.
از جانب دیگر، عبدالله نایاب، آگاه امور اجتماعی افغان اظهار کرد: «برای از میان برداشتن این‌گونه معضلات از زندگی زنان، باید روی فرهنگ از طریقه‌های مختلف کار شود؛ برنامه‌های آگاهی‌دهی در مورد حقوق زنان از طریق رسانه‌ها، برنامه‌ریزی و تصویب قوانین از سوی دولت، ایجاد زمینه‌ی کار برای زنان و تاثیرگذار‌ترین موضوعی که می‌تواند این گونه مسایل را از ریشه حل بسازد، روی نصاب تعلیمی معارف باید کار شود و موضوعاتی در ارتباط به حقوق زنان در نصاب تعلیمی گنجانیده شود تا که دانش‌آموزان از دوران کودکی زن و حقوق مربوط به آن را بشناسد».
در همین رابطه، سازمان «دیدبان حقوق‌بشر» در گزارشی که سال 2014، منتشر کرد و در مورد آزمایش بکارت نوشت: «این شکلی از خشونت جنسیتی، تبعیض بی‌رحمانه نسبت به زنان و نقض بی‌شرمانه حقوق‌بشر است».
شایان ذکر است که آزمایش پرده‌ی بکارت به عنوان عمل تحقیر‌آمیز و تبعیض‌آمیز محکوم و در سال 2016، به طور رسمی در افغانستان ممنوع اعلام شد و کمیته قوانین این کشور گفته تنها دادگاه با صلاحیت حق دارد تا جواز آزمایش بکارت زنان مظنون را صادر کند، اما کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان خواستار ممنوعیت بی‌قید و شرط معاینات طبی عدلی پرده بکارت شده است.
