چرا این بانوی افغان هویت اصلی‌اش را پنهان کرد و نام‌اش را تغییر داد؟
وحیده فیضی مسوول بخش جندر کمیته مصونیت خبرنگاران افغان است وی در گفت‌وگو با روزنامه «هشت صبح» در مورد اینکه چرا وی هویت اصلی‌اش را پنهان کرد و نام‌اش را تغییر داد پاسخ داده است.
این روزنامه نوشت، وحیده در نوجوانی و در اوج اشتیاق برای کار کردن، خود را در میان جمعی متفاوت و خشمگین می‌یابد. در روستای دور‌افتاده‌ای زنده‌گی می‌کند که زیر تسلط مخالفان مسلح دولت است. همسایه‌گان و هم‌دیارانی که کار کردن دختران را عار می‌دانند و برای نابودی چنین دخترانی، چون شکارچیانی ظالم، در کمین می‌نشینند، اما او، تهدیدهای‌شان را با پوزخند جواب می‌دهد و این جراتی است که موفقیت‌هایش به او داده است.
وحیده فیضی می‌گوید احتمال نیست شدن به دست مردم منطقه، نه تنها او را متوقف نکرده، بلکه باعث شده است سریع‌تر گام بردارد. خانواده‌ی وحیده نیز از مخالفان کار کردن او بوده‌اند.
وی اضافه کرد: «مادرم می‌گفت، تو دختری از یک خانواده‌ی سیاسی و نظامی استی و کار کردن تو، مساوی به پایان زنده‌گی ما در این روستا خواهد بود».
در نهایت، با پا‌فشاری وحیده و میانجی‌گری پدرکلان، خانواده متقاعد می‌شود تا برای کمک به وحیده و تحقق اهدافش، خانه‌ی پدری در غوربند را ترک کنند و به کابل بیایند.
به کابل که می‌آیند، هراس از هم‌دیاران، هنوز تن این خانواده را می‌لرزاند، اما وحیده با اینکه سن زیادی نداشته و به باور اطرافیانش برای کار کردن کوچک بوده است، با هراسی آغشته به امید، به پیش می‌رود. در دوره‌ی آموزشی کوتاه‌مدتی برای کار در رسانه شرکت می‌کند.
وحیده فیضی علاوه کرد: «به خاطر سن کمی که داشتم، یکی از مسوولان کورس به شوخی گفت: «آمده‌ای تا برای اجرای برنامه‌ی کودک آموزش ببینی؟ و من با غرور گفتم نه، می‌خواهم گزارش‌گری یاد بگیرم». پس از آن، به عنوان اولین تجربه در یک برنامه‌ی زنده رادیویی، برنامه اجرا می‌کند. در همین برنامه، ناگهان خود را هیله می‌نامد و تحت تاثیر ترسی که هنوز در لابه‌لای انگیزه‌اش برای کار کردن پیدا است، از گفتن نام اصلی‌اش به شنونده‌گان خودداری می‌کند.
وحیده با هویت هیله، چند سال به صورت نیمه‌روز به عنوان گوینده در این رادیو کار می‌کند و برای اینکه در حد امکان در بخش مالی به کسی وابسته نباشد، مسیر مکتب تا دفتر رادیو را پیاده می‌رود، اما شوقش برای رسیدن به جاهای بالاتر، خسته‌گی را برایش بی‌مفهوم می‌کند.
هم‌زمان با فراغت از مکتب، فکر خبرنگار شدن ذهنش را درگیر می‌کند و تصمیم می‌گیرد برای این آرزویش نیز کاری کند. در همین روزها، دفتر یکی از رسانه‌ها در کابل برنامه‌ی آموزشی را برای علاقه‌مندان خبرنگاری ایجاد می‌کند و وحیده از این فرصت استفاده می‌کند.
او پس از سه ماه دوره‌ی آموزشی در این رسانه، به یکی از بهترین خبرنگاران آن تبدیل می‌شود. وحیده این‌بار با نام اصلی‌اش به مدت چهار سال کار رسانه‌ای می‌کند. در جریان تهیه‌ی گزارش‌هایی از رشوه و قربانیان جنگ، تهدید به مرگ می‌شود، اما به راهش ادامه می‌دهد. برای گزارش‌اش در مورد یک جوان معتاد که مدرک ماستری(کارشناسی ارشد) داشت، از سوی رئیس جمهوری افغانستان مدال دریافت می‌کند. وحیده می‌گوید به خاطر در امان ماندنش از خطر، چندین گزارشی که خودش برای تهیه‌ی آن زحمت کشیده، به نام همکارانش نشر شده است.
وحیده فیضی، اکنون مسوول بخش جندر کمیته‌ی مصونیت خبرنگاران افغان است و با وجود تمام مشکلاتی که در زنده‌گی کاری‌اش داشته و دارد، وضعیت فعلی را به صلح مورد انتظار ترجیح می‌دهد و زیاد به نتایج روند صلح خوش‌بین نیست.
وحیده فیضی یادآوری کرد: «فکر می‌کنم معامله‌ای در کار است و اگر این معامله صورت بگیرد، من دیگر وحیده فیضی کنونی باقی نخواهم ماند و اجازه‌ی استفاده از حقوقم را نخواهم داشت».
به باور او، وقتی طالبان خواستار جدا شدن صنف‌های پسرانه و دخترانه در دانشگاه‌ها می‌شوند، مسلم است که کار کردن زنان، به ویژه در رسانه‌ها را نیز مجاز نخواهند دانست که این پذیرفتنی نیست.
وی ادامه داد: «طالبان برای مشروعیت می‌جنگند؛ زنان نه در جنگ‌ها دخیل بوده‌اند و نه مشروعیت نظام را زیر سوال برده‌اند، پس چرا باید همواره قربانی اصلی باشند؟»
وحیده فیضی می‌گوید با وجود چندین نهاد دولتی مرتبط با صلح، از جمله وزارت صلح و شورای عالی صلح و به دست نیامدن یک نتیجه‌ی مطلوب، تصدیقی بر نمایشی بودن تلاش‌ها برای این روند است و تنها زمانی که کشتار مردم متوقف شود، می‌توان به تحقق صلح امیدوار بود.
وی با اشاره به گفته‌ی محمد اشرف غنی رئیس‌جمهوری افغانستان مبنی به «خط سرخ» خواندن فصل دوم قانون اساسی این کشور در گفت‌وگوهای صلح، می‌گوید: «ما منتظر تحقق این تعهد رییس جمهور استیم و در صورتی که این حرف عملی نشود، مانند گذشته دادخواهی خواهیم کرد و تسلیم نخواهیم شد».
فصل دوم قانون اساسی افغانستان در رابطه به آزادی‌ها و موارد حقوق بشری است که همواره یکی از مسایل جنجالی و غیر قابل پذیرش برای طالبان بوده است.
اما وحیده فیضی تاکید می‌کند، صلحی که در آن حق کار و زنده‌گی که از جمله حقوق مسلم بشری است از زنان سلب شود، هرگز از سوی زنان پذیرفته نخواهد شد.
شایان ذکر است که قرار است تا چند روز دیگر مذاکرات بین‌الافغانی صلح میان دولت افغانستان و طالبان آغاز کرد.
وحیده فیضی تاکید می‌کند که باید دست‌آوردهای 19 ساله این کشور قربانی این مذاکرات نشود تا دیگر وی به دلیل مشکلات امنیتی هویت اصلی‌اش را پنهان نکند و نام‌اش را تغییر ندهد.
