پس از رنگ‌باختن سخنرانی‌های رئیس‌جمهوری ترکیه طی چند ماه گذشته که به موارد نقض حقوق اقلیت‌های مسلمان اویغور در چین اشاره کرده بود، بسیاری از این اقلیت که از ترس پیگردهای قانونی و دستگیری مقامات چینی و به امید یافتن پناهگاهی امن به ترکیه فرار کرده بودند، بشدت دچار نگرانی شدند.
مطابق گفته‌های یک پناهنده ایغور در ترکیه که جمعه 5 فوریه از سوی آسوشیتدپرس، انتشار یافت، کابوس اخراج آنها اخیراً دوباره احیا شده است.
وحشت اخراج
در همین زمینه، ملیکه همسر عبدالله متسیدی یکی از افرادی که از سرکوب مقامات چینی گریخته، با بیان چگونگی یورش شبانه پلیس ترکیه به خانه آنها، گفت که پلیس در مورد مشارکتش در تظاهرات علیه پکن، پرسش‌هایی از او کرد و او را تهدید به اخراج از کشور نمود.
به گفته او مأموران تا دندان مسلح ضد تروریسم، شوهر او را به مرکز اخراج پناهندگان بردند که هنوز هم در آنجاست.
این زن گریان که از ترس مجازات، از افشای نام خانوادگی خود امتناع ورزید، گفت: «من از دیپورت وحشت داشته و از بابت سلامت روانی شوهرم نگرانم.»
آیا چین از ترکیه باج‌گیری می‌کند؟
نگرانی در مورد احتمال سازش‌کاری در مورد پرونده اویغورها (حدود 50 هزار نفر در ترکیه) میان آنکارا و پکن، چند ماه پیش روشن شد که اولین محموله واکسن‌های چینی در ماه دسامبر، برای چند هفته متوقف گردید که مسئولان، علت آن را عدم صدور مجوز ذکر کردند.
اما تاکنون و به گفته یلدریم کای نماینده یکی از مهمتر ین احزاب اپوزیسیون ترکیه، چین تنها یک سوم واکسن‌های وعده داده شده تا پایان ژانویه (30 میلیون دوز) را تحویل داده است.
یلدریم کای با بیان اینکه این کشور برای تأمین مصونیت مردم در برابر کرونا که حدود 2.5 میلیون نفر را مبتلا و بیش از 26000 نفر را به کام مرگ فرستاده، به واکسن چینی «سینوواک» تکیه دارند، ادامه داد: «چنین تأخیری طبیعی نیست. ما بهای این واکسن‌ها را پرداخت کرده‌ایم. آیا چین از ترکیه باج می‌گیرد؟»
او به صراحت اعلام کرد که رسماً اعمال فشار چین از دولت ترکیه را جویا شده اما هنوز پاسخی دریافت نکرده است.
شایان توجه است که بیش از یک میلیون اویغور و سایر اقلیت‌های مسلمان پس از اعلام چین در مورد مبارزه با تروریسم، دستگیر و به زندان‌ها و اردوگاه‌های بازداشت، انتقال یافتند. بسیاری از کشورها به رهبری ایالات‌متحده، آنچه را که ستم به اقلیت‌ها و سرکوب گری نامیدند، محکوم کرده و آن را «سرکوب جمعی» نامیدند.
