استابینس اف فیرس (1784–1820، بدون شک یکی از معدود دانشمندانی بود که دیوانه‌وار به دنبال اثبات نظریه‌های علمی خود می‌گشت تا جایی که از جان خود نیز مضایقه نکرد. او یکی از محققین برجسته دانشگاه پنسیلوانیا بود که اثبات طرح علمی خود دست به انجام آزمایش‌های بسیار دردناک و رنج‌آوری زد.
او بر این باور بود که تب زرد مسری نیست اما کمتر کسی به سخنان وی اهمیت می‌داد چراکه تا آن زمان عده کثیری بر اثر این بیماری جان باخته بودند و هر شخصی حتی نام این بیماری را از زبان کسی می‌شنید به‌شدت از او دوری می‌کرد.
شاید باور کردن این موضوع کمی دشوار باشد اما او برای اثبات نظریه خود آرنج و بازوی خود را شکافت و استفراغ بیماران آلوده به تب زرد بر روی زخم خود ریخت.
چند روز گذشت اما هیچ آثاری از بیماری در بدن او یافت نشد. او که از کار خود اطمینان داشت پا را از این هم فراتر گذاشته و استفراغ افراد آلوده به بیماری تب زرد را درون چشمان خود ریخت سپس این مایع رنج‌آور را با آب مخلوط کرده و نوشید.
شاید باورکردنی نباشد چرا که او استفراغ افراد آلوده را جوشاند و از بخار آن استشمام نمود و در پایان نیز خود را درون تشتی بزرگ که از خون، ادرار و بزاق افراد آلوده پر شده بود قرار داد تا به جهانیان ثابت کند که تب زرد غیرمسری است!
او سرانجام توانست با کارهای دیوانه‌وار خود عقیده همگان را نسبت به این بیماری تغییر دهد چرا که با انجام کارهای یادشده، هیچ نشانه‌ای از بیماری در وی پدیدار نشد.
