اخترشناسان با داده‌های جدید تلسکوپ هابل تخمین زدند که سیارک سایکی 16 انباشته از فلزاتی به ارزش 10هزار کوادریلیون دلار است.
تارنمای «یو اس تودی» درادامه این گزارش آورده است: تصور می‌شود ارزش فلزاتی که در سایکی 16 انباشته شده‌اند، ده هزار کوادریلیون دلار(10 به توان 19 دلار) برسد.
این در حالی است که ارزش کل اقتصاد جهان در سال گذشته حدود 142 تریلیون دلار بود.
سایکی 16 یکی از بزرگ‌ترین سیارک‌های سرگردان در منظومه شمسی است که قطر آن به 226 کیلومتر می‌رسد. این سیارک که با جرم حدود 30 تریلیون کیلوگرم در فاصله 370 میلیون کیلومتری زمین قرار گرفته، در حدفاصل مدار مریخ و مشتری در حال چرخش به دور خورشید است.
سطح سایکی 16 بر خلاف دیگر سیارک‌ها که معمولاً سنگلاخی یا یخی است، صاف و صیقلی و از جنس فلز به‌نظر می‌رسد. اخترشناسان با توجه به چگالی و میزان تراکم این سیارک تصور می‌کنند که سایکی 16، هسته باقیمانده سیاره‌ای باشد که در نهایت نتوانسته شکل بگیرد.
تریسی بکر دانشمند مؤسسه تحقیقاتی ساوت‌وست آمریکا، می‌گوید: «ما شهاب‌سنگ‌هایی را دیده‌ایم که بیشتر از فلز ساخته شده‌اند، اما سایکی 16 از این نظر می‌تواند منحصر‌به‌فرد باشد؛ بدین معنی که تمام آن از آهن و نیکل ساخته شده است.»
آهن و نیکل اغلب در شهاب‌سنگ‌های فلزی و در هسته‌های متراکم سیاره‌ها یافت می‌شوند. سیاره ما زمین نیز از این قاعده مستثنی نیست و از یک هسته فلزی به‌علاوه گوشته (فضای زیر پوسته) و پوسته تشکیل شده است.
تلسکوپ هابل با تمرکز روی دو طرف سطح این سیارک، داده‌هایی ارسال کرده که نشان از وجود نوارهای جذب فرابنفش اکسید آهن است.
بکر دراین‌باره می‌گوید: «این امر نشان می‌دهد در این سیارک، واکنش اکسیداسیون در حال انجام است که می‌تواند نتیجه برخورد بادهای خورشیدی به سطح آن باشد.»
اخترشناسان احتمال می‌دهند سطح سیارک به‌طور یکدست پوشیده از آهن باشد، هرچند 10 درصد آهن نیز برای ایجاد نوارهای جذب فرابنفش اکسید آهن مشاهده‌شده کافی است. در هر صورت تا زمانی که پژوهشگران نتوانند سطح سیارک را از نزدیک بررسی کنند، نخواهند توانست با قطعیت درباره جنس آلیاژ آن نظر دهند.
به همین منظور ناسا قصد دارد در سال 2022 فضاپیمایی را برای مطالعه سطح سایکی 16 به فضا پرتاب کند. اگر همه چیز مطابق برنامه پیش برود، این مدارگرد در سال 2022 به فضا پرتاب می‌شود و در ژانویه 2026 به نزدیکی سایکی16 خواهد رسید و قرار است حداقل 21 ماه به تحقیق و مطالعه این سیارک بپردازد.
