بریتانیا فرانسه و آلمان سفرای ایران را به علت زندانی کردن دوتابعیتی‌ها احضار می‌کنند
سه کشور اروپایی فرانسه، آلمان و بریتانیا در اعتراض دیپلماتیک هماهنگ شده نسبت به بازداشت دو تابعیتی‌ها در ایران و رفتار با این زندانیان سیاسی، سفیران ایران را احضار می‌کنند.
بر اساس گزارش گاردین، پنج‌شنبه 24 سپتامبر 2020 حمید بعیدی‌نژاد، سفیر ایران در بریتانیا، سه‌شنبه برای دیدار با مقامات ارشد توسط وزارت امور خارجه احضار شد و سفیران ایران در پاریس و برلین نیز در این هفته فرا خوانده می‌شوند. نامه‌ای که به گزارش گاردین به بعیدی‌نژاد تحویل داده شده، تاکید می‌کند که سیاست بازداشت خودسرانه ایران جایگاه بین‌المللی آن را به شدت تضعیف می‌کند.
این اولین اقدام هماهنگ شده توسط سه کشور است که در مجموع به عنوان E3 شناخته می‌شود و درباره نقض حقوق بشر در ایران است.
گاردین در ادامه گزارش داد که نیروهای امنیتی ایران تصمیم گرفته‌اند فشار بر دو تابعیتی‌های بازداشت شده از جمله نازنین زاغری، دو تابعیتی بریتانیایی-ایرانی که در سال 2016 دستگیر و زندانی شد را افزایش دهند.
در ادامه این گزارش آمده است که در داخل ایران، اعتراض در مورد اعدام کشتی‌گیر ایرانی نوید افکاری، متهم به کشته شدن یک مأمور امنیتی در اعتراضات در سال 2018 صورت گرفته است. اعدام او منجر به اعتراض فعالان مدنی ایران شد، آنها نسبت به مرعوب شدن منتقدان نظام بعد از اعدام این معترض هشدار دادند.
گاردین به نسرین ستوده نیز اشاره کرد و نوشت که او یکی از مشهورترین زندانیان سیاسی ایران است که بیش از 40 روز در اعتصاب غذا به سر می‌برد و اخیراً به دلیل تضعیف وضعیت خود مدتی را در بیمارستان سپری کرده است.
فرانسه به دنبال آزادی فریبا عادلخواه، زندانی ایرانی-فرانسوی است که در سال 2018 بازداشت شد. وی به تازگی از زندان اوین به بازداشتگاه وزارت اطلاعات منتقل شده است.
گفته می‌شود نامه‌ای به بعیدی‌نژاد داده شده است که نگرانی بریتانیا از نقض شدید حقوق بشر در ایران را نشان می‌دهد.
در این نامه همچنین از ادامه آزار و اذیت ایران نسبت به کسانی که از حقوق بشر در مرزهای این کشور دفاع می‌کنند و همچنین آزار و اذیت رسانه‌ها و سازمان‌های فرهنگی و کارکنان آنها ابراز نگرانی شده است.
در اشاره‌ای واضح به اعدام افکاری، این سه کشور اعلام کردند که همه مردم باید از حق آزادی برای نشان دادن و ابراز عقاید خود برخوردار باشند. پاسخ ایران به معترضان به طور معمول متناسب نبوده و اغلب کشنده بوده است.
