گزارشگران بدون مرز خواهان بازدید فوری رحمان جاوید از زندانهای ایران است
گزارشگران بدون مرز با ابراز نگرانی از وضعیت زندانیان #عقیدتی و #روزنامه_نگاران زندانی از جاوید رحمان گزارشگر ویژه سازمان ملل برای وضعیت حقوق بشر در ایران، میخواهد برای بازدید و گزارش از وضعیت زندانها به این کشور برود.
گزارش گران بدون مرز (RSF) روز جمعه 21 اوت 2020 با انتشار توییتی در صفحه رسمی خود، گزارشگر ویژه سازمان ملل برای نظارت بر وضعیت حقوقبشر در ایران را برای بازدید فوری از زندانهای ایران فرا خواند.
وضعیت سلامت زندانیان عقیدتی از این میان روزنامهنگاران که پیش از این ناگوار بود، پس از آغاز موج دوم و مرگبارتر همهگیری ویروس کرونا و افشای اسناد رسمی در باره پنهان کاری حکومت ایران در باره آمار بیماران و کشته شدگان بسیار نگران کننده است.
#گزارشگران_بدون_مرز با ابراز نگرانی از وضعیت زندانیان عقیدتی و #روزنامهنگاران زندانی از جاوید رحمان @JavaidRehman گزارشگر ویژه سازمان ملل برای وضعیت حقوق بشر در #ایران، میخواهد برای بازدید و گزارش از وضعیت زندانها به این کشور برود.#ازادشان_کنیدhttps://t.co/5oG8VvebUk
— گزارشگران بدون مرز (@RSF_persan) August 21, 2020
در حالی که وزارت بهداشت ایران آمار رسمی را در پایان تیرماه 14500 کشته اعلام کرده بود. بی بی سی فارسی با بدست آوردن اسناد رسمی بیمارستانها و کاری کاووشگرانه در این باره، این رقم از آغاز همهگیری ویروس در ایران 42000 اعلام کرد که سه برابر آمار رسمی است.
در حال حاضر بیش از 18 استان کشور در وضعیت هشدار و قرمز قرار دارد. قربانیان اصلی کمداشتهای بهداشتی در ایران لایههای آسیپپذیر جامعه از این میان زندانیان هستند. شمار بیش از گنجایش زندانیان این زندانها را به کانونهای همهگیری دگرگون کرده است. تا امروز هیچ آماری از شمار دچار شدگان به کوید-19 و کشته شدگان این بیماری در زندانها از سوی مقامات مسئول منتشر نشده است.
شمار زیادی از زندانیان عقیدتی و از میان 19 روزنامهنگار و شهروند-خبرنگاری و برخی از نزدیکانشان در زندان بسر میبرند، برخی نیز به تازهگی بازداشت شدهاند. به تاریخ 17 مرداد 1399 روزنامهنگار و فعال مدنی نادا صبوری از سوی ماموران دادستانی اوین بازداشت و برای سپری کردن سه سال و شش حبس به بند زنان زندان اوین منتقل شد. همسرش سهراب صالحین نیز باید دو روز بعد خود را به زندان اوین برای سپری کردن همین مدت زندان معرفی میکرد. این دو برای شرکت و پوشش خبری گردهمآیی خانواده زندانیان در اعتراض به حمله به زندانیان سیاسی در بند 350 در اردیبهشت 1393 بازداشت و با سپردن وثیقه آزاد شدند. شعبه 15 دادگاه انقلاب تهران در فروردین سال بعد آنها را به سه سال و شش ماه زندان محکوم و این حکم را شعبه 36 دادگاه تجدید نظر در همان سال تایید کرد.
یک پزشک که در یکی از زندانهای تهران بزرگ، کار میکند و خواهان فاش شدن نامش نیست، به گزارشگران بدون مرز در باره ناتوانی سامانه بهداشتی زندانهای ایران در برابر وضعیت بحرانی کنونی میگوید : « برای بیماری همهگیر چون کوید-19 ما نه تنها به امکانات لازم که به یک سیاست و برنامهریزی درست نیاز داریم. اما تنها کاری که مدیریت زندانها انجام میدهند قرنطینه کردن زندانیان و یا انتقال آنها به زندانهای دیگر است.» این پزشک در این شرایط « تنها راه را آزادی و یا مرخصی زندانیان بیمار برای درمان شایسته میداند» و به تلخی میگوید « دستکم اگر قراراست بمیرند با عزت بیشتر نزد خانوادههایشان جان بسپارند.»
شماری از زندانیان عقیدتی که از درمان بایسته محروم هستند در اعتراض به وضعیت خود در زندانهای ایران اعتصاب غذا کردهاند. از این میان نسرین ستوده وکیل بسیاری از روزنامهنگاران و شهروند-خبرنگاران زندانی و برنده جایزهی پارلمان اروپا – ساخارف 2012 ، که از تاریخ 19 مرداد در اعتراض به وضعیت خود و زندانیان سیاسی از خوردن غذا اجتناب کرده است. به گفته همسرش وی به تاریخ 28 مرداد با ناگوار شدن وضعیت سلامتش به بهداری زندان اوین منتقل شده است. نسرین ستوده به تاریخ 13 خرداد 1397 در منزلش بازداشت شد. به گفته همسرش برای دو پرونده جمعا از سوی شعبه 28 دادگاه انقلاب تهران به 33 سال زندان و 148 ضربه شلاق محکوم شد. بنا بر ماده 134 قانون مجازات اسلامی و با درنظر داشت «مجازات اشد»، نسرین ستوده باید 12 سال زندان را تحمل کند. به تاریخ 27 مرداد مهراوه خندان دختر جوان این وکیل زندانی به مدت چند ساعت بازداشت و سپس با قید کفالت آزاد شد. نسیرین ستوده در این باره گفته بود که « بدون شک برای شکستن مقاومت من این بازداشت انجام شده است.»