اطلاعات ارومیه از تحویل پیکر صابر شیخ‌عبدالله و دیاکو رسول‌زاده، دو زندانی سیاسی کُرد که روز سه‌شنبه گذشته در زندان ارومیه اعدام شدند، به خانواده‌های‌شان خودداری کرده است.
به گزارش «شبکه حقوق‌بشر کردستان» به نقل از یک منبع مطلع در مهاباد «روز چهارشنبه 25 ژوئیه 2020 مسئولان زندان ارومیه در پاسخ به درخواست خانواده این دو زندانی سیاسی برای دریافت پیکر فرزندان‌شان گفته‌اند، ماموران اداره اطلاعات پیکرهای این دو زندانی را پس از اعدام از زندان خارج کرده‌اند و آنها هیچ اطلاعی از امکان تحویل یا محل دفن اجساد ندارند.»
پیگیری‌های خانواده‌های صابر شیخ‌عبدالله و دیاکو رسول‌زاده برای تحویل پیکر این دو زندانی سیاسی تاکنون بی‌نتیجه بوده است.
طی سال‌های اخیر مسئولان قضایی و امنیتی ایران از تحویل پیکرهای تعداد زیادی از زندانیان سیاسی کُرد اعدام شده به خانواده‌های‌شان خودداری کرده‌اند و حتی حاضر به مشخص کردن محل دفن آنها نبوده‌اند.
کارگروه «ناپدیدشدگان قهری» سازمان ملل‌متحد، شخصی که اعدام شده اما پیکرش به خانواده تحویل داده نشده یا محل دفنش معرفی نشده است، به شکلی که خانواده مطمئن باشند که آن فرد در آنجا دفن شده، چنین فردی نیز «ناپدید شده‌ی قهری» محسوب می‌شود.
منبع آگاه این سازمان حقوق‌بشری در مهاباد همچنین در مورد آخرین ملاقات صابر شیخ‌عبدالله و دیاکو رسول‌زاده با خانواده‌های‌شان پیش از اعدام، گفت: «روز دوشنبه 13 ژوئیه به خانواده این دو زندانی سیاسی اعلام شده بود که برای آخرین ملاقات به زندان مراجعه کنند. این در حالی بود که مسئولان زندان چند روز قبل به خود این زندانیان و خانواده آنها گفته بودند امکان لغو حکم اعدام و برگزاری دادگاه مجدد وجود دارد و این حرف‌ها باعث شده بود تا هم دیاکو و صابر و هم خانواده‌های‌شان نسبت به لغو این احکام خوشبین شوند.»
به گفته این منبع خانواده‌ها یک روز قبل از اجرای حکم اعدام تنها موفق به دیدار کابینی با این دو زندانی سیاسی کُرد شدند و ماموران زندان به بهانه رعایت پروتکل‌های بهداشتی شرایط کرونا اجازه ملاقات حضوری را به خانواده‌ها ندادند.
یک زندانی سابق در زندان ارومیه که به مدت چند سال با صابر شیخ‌عبدالله و دیاکو رسول‌زاده همبند بوده است همچنین در مورد شکنجه‌های شدید این دو زندانی به شبکه حقوق بشر کردستان گفت: «زمانی که صابر و دیاکو را پس از یک سال به زندان مرکزی ارومیه منتقل کردند، برای چند روز در ادرارشان خون بود و خودشان گفته بودند که در بازداشتگاه اداره اطلاعات به شدت از لحاظ جسمی و روحی شکنجه شده‌اند تا سناریوی وزارت اطلاعات را قبول کنند. این در حالی بوده که دیاکو رسولی و صابر شیخ‌عبدالله با حسین عثمانی قبلا از این بازداشت هیچ آشنایی با هم نداشته بودند و نمی‌توانسته‌اند در عملیاتی مشترک شرکت داشته باشند.»
به گفته این زندانی سابق، وزارت اطلاعات ابتدا با شکنجه‌های شدید و پس از آن با وعده آزادی آنها را مجبور به انجام اعترافات اجباری کرده بود. طوری که هر دو نفر مطمئن بودند نه تنها حکم اعدام لغو خواهد شد، بلکه به زودی آزاد می‌شوند.
گفتنی است دیاکو رسول‌زاده در تاریخ 25 فوریه 2014 و صابر شیخ عبدالله در تاریخ 15 مارس همان سال توسط ماموران امنیتی در مهاباد بازداشت شدند. همچنین یک شهروند دیگر مهابادی به نام حسین عثمانی در 23 فوریه 2014 پس از احضار به ستاد خبری اداره اطلاعات مهاباد بازداشت شد.
این افراد به مدت یک سال در بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه جهت اعتراف به شرکت در بمبگذاری شهر مهاباد که در آگوست 2010 روی داده بود، تحت فشار و شکنجه‌های شدید جسمی و روحی قرار گرفتند و در نهایت دیاکو و صابر مجبور به انجام اعترافات تلویزیونی شدند.
در آن زمان شبکه «پرس‌تی‌وی» وابسته به نظام ایران در آگوست 2014 اقدام به پخش این اعترافات کرد.
انتساب اتهام بمبگذاری و پخش این اعترافات اجباری در حالی صورت گرفت که 3 سال پیش از آن در تاریخ 26 سبتامبر 2010 محمد پاکپور، فرمانده نیروی زمینی سپاه پاسداران از «کشته شدن عوامل اصلی و محوری» این بمبگذاری خبر داده بود.
در تاریخ 7 آوریل 2015 حکم اعدام دیاکو رسول‌زاده، صابر شیخ عبدالله و حسین عثمانی در تاریخ 3 مارچ 2014 به اتهام «محاربه» از طریق عضویت در حزب کومله و مشارکت در بمبگذاری از سوی شعبه یک دادگاه انقلاب اسلامی مهاباد به ریاست قاضی احمد جوادی‌کیا صادر شد.
پس از اعتراض متهمان و وکلای تسخیری به این حکم پرونده این سه زندانی سیاسی به شعبه 47 دیوان عالی کشور ارجاع و جهت رسیدگی مجدد به شعبه اول دادگاه انقلاب ارومیه ارسال شد. این دادگاه نیز برای دومین بار صابر شیخ عبدالله و دیاکو مرادی را به اعدام محکوم کرد.
گفتنی است پیشتر سازمان عفو بین‌الملل با انتشار بیانیه‌ای از مقامات ایران خواست که بی‌درنگ برنامه اجرای حکم اعدام صابر شیخ عبدالله و دیاکو رسول‌زاده، دو زندانی کرد را متوقف کنند.
