کارگران نیشکر هفت‌تپه برای پانزدهمین روز، تجمع و اعتصاب خود با هدف برآوردن مطالباتشان را در محوطه این شرکت ادامه دادند.
بر اساس گزارش سندیکای هفت‌تپه در صفحات مجازی، روز گذشته یکشنبه 8 تیر 1399 (28 ژوئن 2020) کارگران این شرکت با تجمع در محوطه شرکت مطالبات خود را برای پانزدهمین روز مطرح کردند.
«پرداخت دستمزدهای عقب‌افتاده، برچیده شدن بخش خصوصی از هفت‌تپه، بازگشت به کار همکاران اخراجی از جمله؛ اسماعیل بخشی، ایمان اخضری، محمد خنیفری، سالار بیژنی» به عنوان مطالبات کارگران عنوان شده است.
کارگران مجتمع کشت و صنعت نیشکر هفت تپه، حرکت‌های اعتراضی خود را طی سال‌های 1384 و 1385، با شعار «ما کارگر هفت تپه‌ایم، گرسنه‌ایم، گرسنه‌ایم» آغاز کردند. نخستین دلیل اعتراض کارگران، عدم دریافت دستمزد به مدت سه ماه متوالی بود. اما در ماه‌های فروردین، خرداد، شهریور، مهر و اسفند سال 1386، این اعتصاب‌ها و حرکت‌های اعتراضی به اشکال گوناگون، همچون بست نشستن در کارخانه، تحصن در مقابل اماکن دولتی از جمله استانداری، راهپیمایی در نقاط مختلف شهر، بستن جاده اندیمشک به اهواز، برگزار شد.
بر اساس گزارش رسانه‌های ایران، در سال 1397، کارگران نیشکر هفت‌تپه برای بیش از چهارده روز دست به اعتصاب و اعتراض زدند. اسماعیل بخشی نماینده کارگران این شرکت و دو نفر دیگر روز یکشنبه 27 آبان 1397 دستگیر شدند، پس از آن، کارگران طی یک راهپیمایی اعتراضی در شهر شوش، آزادی بازداشت‌شدگان را خواستار شدند.
روز دوشنبه 28 آبان 1397 تعداد افراد دستگیر شده به 29 نفر رسید. کارگران برای آزادی دستگیرشدگان در مقابل دادگاه شهرستان شوش بست نشستند.
روز یکشنبه 4 آذر 1397 کارگران نیشکر هفت‌تپه در بیست و یکمین روز اعتصاب‌شان با شعار «کارگر زندانی آزاد باید گردد» در خیابان‌های شوش دست به تظاهرات زدند. آن‌ها خواهان سلب مالکیت بخش خصوصی از این شرکت و همچنین آزادی اسماعیل بخشی شدند.
درپانزدهم مهرماه سال 1398، تعدادی از کارکنان شرکت نیشکر هفت‌تپه برای دیدار با کمیسیون قضایی مجلس، به سوی تهران رفتند که در راه بازداشت شدند.
