مرجان خواننده و بازیگر ایرانی در بیمارستانی در لس‌آنجلس آمریکا در اثر ایست قلبی درگذشت.
شهلا صافی‌ضمیر با نام هنری «مرجان» امروز شنبه 6 ژوئن 2020 در بیمارستانی در لس‌آنجلس آمریکا در سن 72 سالگی در اثر ایست قلبی درگذشت.
مرجان در سال 1327 شمسی در تهران متولد شد و از جمله هنرمندان ایرانی بود که در آغاز، کار خود را با بازیگری در سینما شروع کرد.
او در طول فعالیت سینمایی خود با بازیگران معروف و سرشناسی چون محمد‌علی فردین، ناصر ملک‌مطیعی، رضا بیک‌ایمانوردی، سعید راد، رضا فاضلی و ایرج قادری به ایفای نقش پرداخته است. اولین بازی او در سن 21 سالگی در فیلم «دنیای پر امید» به کارگردانی احمد شیرازی بود.
«سالومه»، «سلام بر عشق» و «غلام ژاندارم» از دیگر فیلم‌هایی بود که وی در آنها ایفای نقش کرد.
پس از روی آوردن مرجان به خوانندگی او با خواندن ترانه «کویر دل» نیز به شهرت زیادی دست یافت.
مرجان پس از انقلاب 57 بازداشت و زندانی شد و پس از آزادیش 17 سال ممنوع‌الخروج بود ولی در نهایت توانست در سال 2006 از ایران خارج شود و به سازمان مجاهدین خلق ایران بپیوندد.
او در 3 ژوئن 2015 در مصاحبه‌ای اختصاصی با تلویزیون العربیه از دلایل بازداشت خود و همسرش بعد از انقلاب و همچنین نحوه مهاجرتش به آمریکا سخن گفت.
مرجان در بخش‌های از این مصاحبه گفت «تصمیم گرفتم مبارزه کنم چون من حق داشتم در مملکت خودم آزاد زندگی کنم»
مرجان در مصاحبه‌ای دیگر که خاطرات زندان خود را بازگو کرده است، از زندانی بودن تعداد زیادی کودک در دهه شصت سخن گفته و ماجرای تلخی را بیان کرده است: «8 ماه من در یکی از انفرادی‌های بند 311 بودم تو بند 246 که یک بند عمومی بود که بعداً منو آوردن تو بند عمومی، یه دختر بچه‌ای بود به اسم الهه 14 سالش بود وقتی اومدن ببرنش برای اعدام تنها درخواستش دیدن مادرش بود. گریه می‌کرد می‌گفت من مادرم رو می‌خوام، مادرش توی بند دیگه‌ای زندانی بود بهش اجازه ندادن که مادرش رو ببینه بعدها شنیدم که مادرش هم اعدام شد.»
مرجان پس از خروج از ایران همراه با هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران به فعالیت پرداخت. او برای اولین بار پس از 26 سال دوری از فعالیت های هنری، در اجتماع بزرگ کنگره ایرانیان در واشینگتن ترانه «رویش ناگزیر» را اجرا کرد.
مرجان درباره این دوران از فعالیت‌هایش تأکید می کرد می‌خواهم «هنرم را وقف مقاومت برای آزادی میهن و خلق ستمدیده و محروم ایران کنم» و در مصاحبه با مجله جوانان که در لس‌آنجلس منتشر می‌شود گفته بود: «صدای من از این پس تا آزادی هم میهنان دربندم سلاح من است و ترجیح می‌دهم این صدا را نه درکنسرتها، که در کنواسیون‌های مبارزاتی شورای ملی مقاومت، علیه آخوندهای حاکم برکشورم به کار گیرم».
مرجان از آن زمان ده‌ها ترانه و اثر هنری با همکاری هنرمندان سازمان مجاهدین خلق اجرا و منتشر کرد. از جمله این آثار می‌توان از رویش ناگزیر، قدغن، وقت براندازی، چی بگم، میهنی می‌سازیم، شهیدای شهر، پرچم، فریاد بی صدا، وقت براندازی، چشم به راه و بی‌بهونه و «می توان و باید» نام برد.
